________________
उपयोगविधि-आदिमअटनविधि ।
६३०. संपयं उवओगं विणा न भत्तपाणविहरणं ति उवओगविही भण्णइ - तत्थ सूरिए उग्गए पमज्जियाए वसहीए गुरुणो पुरओ आयरिय-उवज्झाय-वायणायरिया पंगुरिया, सेसा कडिपट्टमित्तावरणा पढमे खमासमणे 'सज्झायं संदिसावेमि' त्ति; बीए 'सज्झायं करेमि' त्ति भणिय, जाणूवरि धरियरयहरणा मुहपोत्तियाथइयवयणा 'धम्मो मंगलाइ' सत्तरससिलोगे थेरावलियं वा सज्झायं सुत्तपोरिसि-आयारसच्चवणत्थं करित्ता, खमासमणं दाउं 'उवओगं संदिसावेमि'त्ति; बीए 'उवओगं करेमि'त्ति भणिय, उठ्ठित्तु 'उवओगस्स कारा-1 वणियं करेमि काउस्सग्गं'ति दंडगं भणिय, काउस्सग्गं करिय, नवकारं चिंतेति । गुरुणो पुण नवकारं चिंतित्ता वारतिगं मंतं सुमरिति । सो य इमो
अउम् अ म्ओ भ्अ ग्अ अ त्इ कआ म्ए शवअ इ अनन्अम् पऊ अम् भ्अ अ त्उ सूआ हुआ।
तओ नमोक्कारेण गुरुणा पारिए काउस्सग्गे, साहणो पारिता पंचमंगलं भणति । तओ जिट्टो । ओणयकाओ भणइ -'इच्छाकारेण संदिसह' । इत्थंतरे गुरुनिमित्तोवउत्तो भणइ 'लाभु' त्ति पुणो जिट्ठो ओणयतरकाओ भणइ - 'कह लेसहं' । गुरू भणइ 'तह'त्ति । जहा पुवसाहूहिं गहियं तहा चित्तवमित्यर्थः । तओ इत्थं आवसियाए जस्स वि जोगो त्ति भणिऊण जहारायणियाए साहुणो वंदति ।
॥ उवओगविही समत्तो ॥१८॥ $३१. कए य उवओगे सो नवदिक्खिओ भोम-सणिवज्जिय पसत्थदिणे, चित्ता-अणुराहा-रेवई-मियसिर- 11 रोहिणि-तिउत्तरा-साइ-पुणवसु-स्सवण-धणिट्ठा-सयभिस-हत्य-स्सिणि-पुस्स-अभीइरिक्खेसु अहिणवपत्ताबंध उग्गाहिय कयवासक्खेवपत्तो महसवपुर्व गोयरचरियाए गीअत्थसाहुसहिओ भिक्खालाभं जाव भूमिअट्ठवियदंडगो वच्चइ । तओ उच्च-नीय-मज्झिमकुलेसु एसियं वेसियं गवेसियं' फासुयं घयाइभिक्खमादाय पडिनियत्तो-'निसीही ३, नमो खमासमणाणं गोयमाईणं महामुणीणं' ति भणिय उवस्सए पविसइ । तओ गुरुपुरओ खमासमणपुवं इरियं पडिक्कमिय, काउस्सग्गे जं जहा गहियं तं तहा चिंतिय, ॥ नमोक्कारेण पारिता, गमणागमणं आलोइत्ता, कविया-करोडिया-चट्ठयाइणा इत्थीओ पुरिसाओ वा जं जहा गहियं भत्तपाणं तं तहा आलोइज्जा । तओ 'दुरालोइय-दुपडिकंतस्स इच्छामि पडिक्कमिउं गोयरचरियाए मिक्खायरियाए'...इच्चाइ जाव... उग्गमेण उप्पायणेसणाए अपरिसुद्धं पडिग्गाहियं परिभुत्तं वा जं न परिट्ठवियं तस्स मिच्छामि दुक्कडं । तस्सुत्तरीकरणेणमिच्चाइ...जाव...वोसिरामि ति पढिय, काउस्सग्गे य
अहो जिणेहिसावज्जा, वित्ती साहूण देसिया।
मोक्खसाहणहेउस्स साहुदेहस्स धारणा ॥१॥ इइ चिंतेइ । तओ नमोक्कारेण पारिता, चउविसत्थयं भणिता, भत्तपाणं पाराविय, उवरिं अहे य पमज्जियाए भूमीए दंडगं ठाविय, देवे वंदित्ता जहन्नओ वि 'धम्मो मंगलमुक्किट्ट'मिच्चाइ सत्तरससिलोगे सज्झायं करित्ता, जहारायणियं जहारिहं दवाइ जेसि न अट्ठो ते अणुन्नवित्ता, मुहपोत्तियाए मुहं पडिलेहिता, रयहरणेण पायभाणट्ठाणं च पमज्जिय, असुरसुरमिच्चाइविहिणा अरत्तदुट्टो जेमेइ ।
॥ आइमअडणविही ॥ १९ ॥
१ एषणादोषपरिशुद्ध एसियं। २ वेषमात्रेण लब्धं तत्त्वमुकोऽहं अमुकशिष्य एवंगुण इत्यादि कथनत इति वेसियं । ३खंयं गत्वा अवलोकितं गवेसियं। ४ एतेनादौ घृतं विहर्तव्यमित्युक्तम् । इति A आदर्श टिप्पणी ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org