________________
अध्ययनं: ३, उद्देशक :
-
मू. (५४०)
न परओ गोयमा गिहि त्ति ।
जता लवसत्तम- सुर-विमानवासी वि परिवडंति सुरा । ससं चिंतिज्चंत संसारे सासयं कयरं ॥
मू. (५४२)
मू. (५४३)
मू. (५४१) कह तं भन्नउ सोक्खं सुचिरेण वि जत्थ दुक्खमल्लिया । जं च मरणावसानं सुथेव-कालीय- तुच्छं तु ॥ सव्वेण वि कालेणं जं सयल-नरामराण भवइ सुहं । तं न घडइ सयमनुभूयामोक्ख- सोक्खस्सऽनंत-भागे वि ।। संसारिय- सोक्खाणं सुमहंताणं पि गोयमा नेगे । मझे दुक्ख सहस्से घोर पयंडेनुभुंजति ।। ताईच साय-वे ओयण न याणंति मंदबुद्धीए । मणि- कनगसेलमयलोढ - गंगले जह व वणि-धूया ॥ मोक्ख-सुहस्स उ धम्मं सदेव-मनुयासुरे जगे एत्थं । नो भाणिऊण सक्का नगर - गुणे जहेव य पुलिंदो ॥ कहतं भन्न पुन्नं सुचिरेण वि जस्स दीसए अंतं ।
मू. (५४४)
मू. (५४५)
मू. (५४६)
मू. (५४७)
जं च विरसावसाणं जं संसारानुबंधि च ॥ तं सुर-विमान-विहवं चिंतिय-चवणं च देवलोगाओ । अइवलियं चिय हिययं जं न वि सय- सिक्करं जाइ ॥ नरएसु जाई अइदूसहाई दुखाइं परम-तिक्खाइं ।
मू. (५४८)
मू. (५४९)
मू. (५५०)
मू. (५५१)
मू. (५५२)
का वन्नेह ताइं जीवंतो वास - कोडिं पि ॥ ता गोयम दसविह- धम्म- घोर-तव-संजमानुठाणस्स । भावत्थवमिति नामं तेनेव लभेज अक्खयं सोक्खं-ति ॥ नारग-भव- तिरिय-भवे अमर भवे सुरइत्तणे वा वि । iti भइ गोयम जत्थ व तत्थ व मनुय-जम्मे ।। सुमहऽच्चंत -पहीणेसु संजमावरण-नामधेज्जेसु । ता गोयम पाणी भावत्थय - जोगयमुवेइ ॥ जम्मंतर-संचिय-गरुय- पुन- पब्भार-संविढत्तेण । मानुस - जम्मेण विना नो लब्भइ उत्तमं धम्मं ॥ जस्सानुभावओ सुचिरियस्स निस्सल्ल दंभरहियस्स । लब्भइ अइलमनंतं अक्खय- सोक्खं तिलोयग्गे ॥ तं बहु-भव-संचिय-तुंग-पाव -कम्मट्ठ- रासि - दहणङ्कं । लद्धं मानुस - जम्मं विवेगमादीहिं संजुत्तं ॥ जो न कुणइ अत्तहियं सुयानुसारेण आसवनिरोहं । छ-तिग्ग-सीलंग-सहस्स-धारणेणं तु अपमत्ते ॥
मू. (५५३)
मू. (५५४)
मू. (५५५)
मू. (५५६) सो दीहर- अव्वोच्छिन्न- घोर- दुक्खग्गि-दाव-पज्जलिओ ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
१६९
www.jainelibrary.org
