________________
१५२
नवस्मरणादिसङ्ग्रहे
एवं दुह्रसयजलयरतरंगरंगंत भासुरावत्ते । संसारसमुद्दम्मिं कयाइ रयणं व णो पत्तं ॥ ७२ ॥ एयं अब्भुरुहुलं, एयं अप्पत्तपत्तयं मज्झ । एयं परमभयहरं चोलं कोडुं परं सारं ||७३ || विज्झइ राहा वि फुडं, उम्मूलिज्जइ गिरी वि मूलाओ । गम्मड़ गयणयलेणं, दुलहो एसो णमोकारो ॥ ७४ ॥ जलणो व्व होज्ज सीओ, पडिवहहुतं वहेज सुरसरिया । ण णाम ण देज्ज इमो मोक्खफलं जिणणमोकारो ॥ ७५ ॥ णूर्ण अलद्धउवो संसारमहोहिं भमंतेहिं । जिणसाहुणमोक्कारो तेण वि जम्म-मरणाई ||७६ || जइ पुण पुच्वं लद्धो तो कीस ण होड़ मज्झ कम्मखओ ? | दावाणलम्मि जलिए तणरासी केचिरं ठाउ ? ॥७७॥ अहवा भावेण विणा दव्वेणं पाविओ मए आसि । जाव ण गहिओ चिंतामणि त्ति ता किं फलं देह ? || ७८ || ता संपइ पत्तो मे आराहेव्वर मए पयतेणं । जइ जम्मण-मरणाणं दुक्खाणं अंतमिच्छामि ॥७९॥
प्रवचनमङ्गलसारः ।
( आचार्यप्रवर उद्योतनसूरिकृत कुवलयमालाकथान्तर्गतः ) अरहंते णमिणं सिद्धे आयरिय सव्वसाहू य । पवयणमंगलसारं वोच्छामि अहं समासेण ॥१॥ पढमं णमह जिणाणं, ओहिजिणाणं च णमह सव्वाणं । परमोहिजिणे पणमह, अनंतओहीजिणे णमह ||२||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
