________________
८४
सुपासनाह- चरिअम्मि
इय सोउं अविरलपुलयजालकलियाए तीए भत्तीए । अत्ताणं कयकिच्चं मन्नतीए पमोएणं ॥ १६ ॥ कलहोयमए थाले खिविडं पउरं मणुन्नपरमन्नं । घयसकरसंमीसं पकप्पियं जिणवरिदस्स ||१७|| दव्वासु उवओगं सम्मं दाऊण भयवया ताहे । तं सव्वगुणविसुद्धं पडिच्छियं पाणिपुडणं || १८ || एत्थंतरम्मि दुंदुहिरवबहिरियदिसिमुहेहिं देवेहिं । उग्घुट्टमहो ! दाणं पमुइयचित्तेहिं गयणयले ॥ १९ ॥ अद्धत्तेरसकं चणकोडीहिं महिंदमंदिरतलम्मि | बुद्धं गंधजलेण य कुसुमेहि य पंचवन्नेहिं ||२०|| तो भणियमहोसत्ती भत्ती य अहो सुपत्तआगमणं । धन्नो तमेव पुन्नस्स भायणं तं चिय महिंद ! ॥ २१ इह ताव माणुसतं भवन्नवे दुलहं खु जीवाणं । तत्थवि समत्थपुरिसत्यसाहगं नूण पुरिसत्तं ॥ २२ ॥ are feat सारो जेण विणा निम्मलावि गुणकुरली | वायाहयसिंभलितूललीलमुव्हर लोयमि || तं चिय किविणा तत्थ य गिद्धा मुद्धावि कहवि लद्धृण । विहलं कुणंति उच्छ्रकुसुमं पिव दाणमइर हिया ।। दाणमईवि जाणं ऊसरखित्तम्मि बुद्धिव । विहलच्चिय गुणगरुयं विणावि सुहपत्तसंपत्तिं ॥२५॥ पत्तं च तं जहत्थं रक्खइ जं दुग्गईए निवडतं । अत्ताणं च परं चिय तं पुण तिविहं विणिहिं ॥ २६ ॥ चारित्तनाणदंसणसंजुत्तं हवइ उत्तमं पत्तं । दोहिं च मज्झमं तह जहन्नमेगेण नायव्वं ||२७|| ता एत्थ भवसमुद्दे उत्तमपत्तं सुजाणवत्तंव । जिणनाहोच्चिय पुन्नेहिं आणिओ तुज्झ गेहम्मि ||२८|| इच्चा नहत्थेहिं महिंद महिसलिहिऊण वयणेहिं । नमिऊण य जिणनाहं सहाणं पडिगया देवा ॥ २९ ॥
ततः पारणकं कारयित्वैतं विशुद्धद्रव्येण । गभीरमपि भवसमुद्रं गोष्पदमात्रमिव लङ्घस्व ॥ १५ ॥ इति श्रुत्वाऽविरलपुलकजालकलितया तया भक्त्या । आत्मानं कृतकृत्यं मन्यमानया प्रमोदेन ॥ १६॥ कलधौतमये स्थाले क्षिप्त्वा प्रचुरं मनोज्ञपरमान्नम् । घृतशर्करासंमिश्रं प्रकल्पितं जिनवरेन्द्राय ॥ १७ ॥ द्रव्यादिषूपयोगं सम्यग् दत्त्वा भगवता तदा । तत् सर्वगुणविशुद्ध प्रतीषं पाणिपुटकेन ॥ १२ ॥ अत्रान्तरे दुन्दुभिरवबधिरितदिङ्मुखैर्देवैः । उद्दृष्टमहो ! दानं प्रमुदितचित्तैर्गगनतले ॥ १९ ॥ अर्धत्रयोदशकाञ्चनकोटिभिर्महेन्द्रमन्दिरतले । वृष्टं गन्धजलेन च कुसुमैश्च पञ्चवर्णैः ॥२०॥ ततो भणितमहो ! शक्तिर्भक्तिश्चाहो ! सुपात्रागमनम् । धन्यस्त्वमेव पुण्यस्य भाजनं त्वमेव महेन्द्र ! ॥ २१ ॥ इह तावन्मनुष्यत्वं भवार्णवे दुर्लभं खलु जीवानाम् । तत्रापि . समर्थ पुरुषार्थसाधकं नूनं पुरुषत्वम् ॥२२॥ तत्र च विभवः सारो येन विना निर्मलापि गुणकुरली । वाताहतशाल्मलीतललीलामुद्वहति लोके ॥२३॥ तदेव कृपणास्तत्र च गृद्धा मुग्धा अपि कथमपि लब्ध्वा । विफल कुवन्ताक्षुकुसुममिव दानमतिरहिताः ॥ २४ ॥ द्वानमतिरपि जनानामूषरक्षेत्रे मेत्रवृष्टिरिव । विफलैव गुणगुरुकां विनापि शुभपात्रसंप्राप्तिम् ॥२५॥ पात्रं च तद् यथार्थं रक्षति यद् दुर्गतौ निपतन्तम् । आत्मानं च परं चैव तत्पुनस्त्रिविधं विनिर्दिष्टम् ॥२६॥ चारित्रज्ञानदर्शनसंयुक्तं भवत्युत्तमं पात्रम् । द्वाभ्यां च मध्यमं तथा जघन्यमेकेन ज्ञातव्यम् ||२७|| तस्मादत्र भवसमुद्र उत्तमपात्रं सुयानपात्रमिव । जिननाथ एव पुण्यैरानीतस्तव गेहे ||२८|| इत्यादियथार्थैर्महेन्द्रमभिश्लाध्य वचनैः । नत्वा च जिननाथं स्वस्थानं प्रतिगता देवाः ॥ २९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org