________________
७०
___ सुपासनाह चरिअम्मिकरवत्तसरिसदाढाकडप्पदुप्पिच्छराहुणा पत्थं । थेरीणवि उड्ढमुहाण काममवलोयणिजं च ॥५३१।। तह सहरिसपरिधाविरतिमिरमहारक्खसेण दुटेण । कवलिज्जतं पिच्छइ गयणपएसं समग्गंपि ॥५३२॥ एत्थंतरम्मि माहणकुटुंबिणीणं सपुत्तगहियाणं । मुंचसु सूरं राहुत्ति पुकरंतीण हलवोलं ॥५३३॥ सोऊण खिवइ दिहिं धरणीयले ताव चक्कमिहुणाई । दोसंधयारसंकाए विहडमाणाई पिच्छेइ ॥५३४॥ तह य विडंबिंजंताई कोसिएहिं वणेसु लीणाई । संकुइयअंगुवंगाई वायसीणं सरीराइं ॥५३५॥ तह अग्गिहोत्तिएहि मंतपवित्तेहिं महुघयाईहिं । तम्मोयणानिमित्तं हुणिजमाणस्स जलणस्स ॥५३६॥ धूमपडलेण संछाइयम्मि गयणम्मि मेहसंकाए । धुयपक्खउडं पिच्छइ हंसउलं माणसे चलियं ।।५३७॥ तह मेहागमसंसियआगमणाणं पईण मुद्धाओ । मग्गमवलोयमाणीउ नियइ पाउसियदइयाओ ॥५३८॥ तत्तो खणमेत्तेणं धूमेण मीणउच्च उव्यमइ । राहू रविणो बिंब सभुत्तिछेयम्मि तत्तो य ॥५३९॥ सुत्थावत्थं जायं भुवणं सचराचरंपि जा नियइ । ता खिवइ पुणो दिहिं राया गयणंगणाभिमुहं ॥५४०॥ तत्थ य वियलियतिमिरं दिसाण चकं समग्गलपयावं । अच्छीहिं दुप्पिच्छं तेएणं नियइ रविविवं ॥५४१॥ तो तक्खणपणी तक्खणदिदं च पासिउं राया । खणिगत्तभावणं चिय भावे सो समारद्धो ॥५४२।। जह एसो मूरोवि हु गसिज्जए राहुणा हढेणावि ! तह पाणिणो गसिज्जंति मच्चुणा नूण संसारे।।५४३॥ तह एयम्मिवि सोक्खंज किंपि हुतंपि दुक्खपरिकलिय। चउसुवि गईसु, लोया तहवि हु एयम्मि वामूढा।५४४। करपत्रसदृशदंष्ट्रानिकरदुर्दर्शराहुणा ग्रस्तम् । स्थविराणामप्यूर्ध्वमुखानां काममवलोकनीयं च ॥५३१॥ तथा सहर्षपरिधावनशीलतिमिरमहाराक्षसेन दुष्टेन । कवल्यमानं पश्यति गगनप्रदेशं समग्रमपि ॥५३२।। अत्रान्तरे ब्राह्मणकुटुम्बिनीनां स्वपुत्रगृहीतानाम् । मुञ्च सूरं राहो ! इति पूत्कुर्वतीनां तुमुलम् ॥५३३॥ श्रुत्वा क्षिपति दृष्टिं धरणीतले तावच्चक्रमिथुनानि । दोषान्धकारशङ्कया विघटमानानि पश्यति ॥५:३४॥ तथा च विडम्ब्यमानानि कौशिकैर्वनेषु लीनानि । संकुचिताङ्गोपाङ्गानि वायसीनां शरीराणि ॥५३५॥ तथाग्निहोत्रिकर्मन्त्रपवित्रैर्मधुघृतादिभिः । तन्मोचनानिमित्तं हूयमानस्य ज्वलनस्य ॥५३६॥ धूमपटलेन संछादिते गगने मेघशङ्कया । धुतपक्षपुटं पश्यति हंसकुलं मानसे चलितम् ॥५३७॥ तथा मेघागमशंसितागमनानां पतीनां मुग्धाः । मार्गमवलोकमानाः पश्यति प्रातिवेश्मिकदयिताः ॥५३८. ततः क्षणमात्रेण धूमेन मीनक इवोद्वमति । राहू रवेर्बिम्बं स्वभुक्तिच्छेदे ततश्च ॥५३९॥ सुस्थावस्थं जातं भुवनं सचराचरमपि यावत् पश्यति । तावत् क्षिपति पुनदृष्टिं राजा गगनाङ्गणाभिमुखम्।।९४०॥ तत्र च विगलिततिमिरं दिशां चक्रं समर्गलप्रतापम् । अक्षिभ्यां दुर्दर्श तेजसा पश्यति रविबिम्बम् ॥५४ १॥ ततस्तत्क्षणप्रनष्टं तत्क्षणदृष्टं च दृष्ट्वा राजा । क्षणैकत्वभावनामेव भावयितुं स समारब्धः ॥५४२॥ यथैष सूरोऽपि खलु ग्रस्यते राहुणा हठेनापि । तथा प्राणिनो ग्रस्यन्ते मृत्युना नूनं संसारे ॥५४३॥ तथैतस्मिन्नपि सौख्यं यत् किमपि हि तदपि दुःखपरिकलितम् । चतसृष्वपि गतिषु, लोकास्तथाप्येतस्मिन्व्यामूढाः।।
१ ख. धूय, ग. सुय । २ ख. ग. मीणिउ । ३ ग. चउगुण ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org