________________
सुपासनाह-चरिअम्मिएवं च कुमरदंसणउकंठाचत्तगेहकम्माणं । रेहंति इत्थमालावविब्भमा पुरपुरंधीणं ॥५०३॥ निंदइ नियंबबिंबस्स अत्तणो कावि अइमहंतपि । तुरियं कुमाररूवस्स देसणे गंतुमतरंती ॥५०४॥ आकरिसिऊण निययं कावि हु अद्धप्पसाहियं पायं । सहरिसहियया वच्चइ कुमाररूवं पलोएउं॥५०॥ पीणघणत्थणभारेण निच्छणंती पए पए कावि । कुणमाणी गइभेअं हसिज्जए तरुणलोएणं ॥५०६॥ कावि हु कुंकुमसंकाए नियमुहं कज्जलेण मंडेउं । उत्तालमणा धावइ जणं हसंतंपि न गणेइ ॥५०७॥ कावि हपभणइ एसो तिलोयपुज्जो मणोभवो देवो। कह अन्नहा निइज्जइ पट्टीए इमस्स रइदेवी॥५०८ अन्ना पभणइ मुद्धे ! मा जंपह एरिस जओ तत्थ । अंगं पिईसरेणं देखें कंती पुणो दूरे ॥५०९॥ तो भणइ हले ! सक्को एसो एसा.सई य तस्स पिया। इयरावि भणइ बाले ! नूणं मइविब्भमो तुज्झ ॥५१०। जं तस्स लोयणेहिं सव्वत्तो दूसियं सरीरंपि । नूणं सुपासकुमरो एसो, सोमा पुणो एसा ॥५११॥ रयणावलीव एयाए बाहुलझ्या सुपासकुमरस्स । कंठयले विलुलिस्सइ ता एसच्चिय जए धन्ना ॥५१२॥ अन्ना भणइ सउत्तीए दूसिया होउ कह इमा धन्ना? । तइलोईए इमीइवि जं पई एस दुण्हंपि ॥५१३॥ एवं वियड्ढतरुणीयणस्स वयणाई सो निसामितो । पत्तो भवणदुवारे अवयरइ करेणुयाए तओ॥५१४॥ तत्थ य वारविलासिणिविहियाई विविहमंगलसयाई । अणुमनिउं नमसइ अम्मापिउपायकमलाई॥५१५॥ तत्थवि य पमोएणं दिव्वं विसयसुहमणुहवतस्स । अणुवमियपुन्नपगरिसपुजंतसमीहियत्थस्स ॥५१६॥ एवं च कुमारदर्शनोत्कण्ठात्यक्तगेहकर्मणाम् । राजन्तीत्थमालापविभ्रमाः पुरपुरन्ध्रीणाम् ॥५०३॥ निन्दति नितम्बबिम्बमात्मनः काप्यतिमहान्तमपि । त्वरितं कुमाररूपस्य दर्शने गन्तुमशक्नुवती ॥५०४॥ आकृष्य निजकं कापि खल्वर्धप्रसाधितं पादम् । सहर्षहृदया व्रजति कुमाररूपं प्रलोकितुम् ॥१०॥ पीनघनस्तनभारेण स्खलन्ती पदे पदे कापि । कुर्वाणा गतिभेदं हस्यते तरुणलोकेन ॥५०६॥ कापि खलु कुङ्कुमशङ्कया निजमुखं कज्जलन मण्डयित्वा । उत्तानमना धावति जनं हसन्तमपि न गणयति॥५०७। कापि खलु प्रभणत्येष त्रिलोकपूज्यो मनोभवो देवः । कथमन्यथा दृश्यते पृष्ठेऽस्य रतिदेवी ? ॥५०८॥ अन्या प्रभणति मुग्धे ! मा जल्पेदृशं यतस्तत्र । अङ्गमपीश्वरेण दग्धं कान्तिः पुनर्दूरे ॥५०९॥ ततो भणति हले ! शक एष एषा शची च तस्य प्रिया।इतरापि भणति बाले ! नूनं मतिविभ्रमस्तव ॥५१०॥ यत्तस्य लोचनैः सर्वतो दूषितं शरीरमपि । नूनं सुपार्श्वकुमार एषः, सोमा पुनरेषा ।।५११।। रत्नावलीवैतस्या बाहुलतिका सुपार्श्वकुमारस्य । कण्ठतले विलोठिष्यति तस्मादेषैव जगति धन्या ॥५१२॥ अन्या भणति सपत्न्या दूषिता भवतु कथमियं धन्या ? । त्रिलोक्या अस्या अपि यत् पतिरेषद्वयोरपि ॥५१३॥ एवं विदग्धतरुणीजनस्य वचनानि स निशाम्यन् । प्राप्तो भवनद्वारेऽवतरति करेणुकायास्ततः ॥५१४॥ तत्र च वारविलासिनीविहितानि विविधमङ्गलशतानि । अनुमन्य नमस्यति नातापितृपादकमलानि ॥१५॥ तत्रापि च प्रमोदेन दिव्यं विषयसुखमनुभवतः । अनुपमितपुण्यप्रकर्षपूर्यमाणसमाहितार्थस्य ॥५१६।।
१ क. दद।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org