Page Text
________________
सुपासनाह-चरिअम्मि
एत्थंतरम्मि सोहम्मकप्पसा मिस्स सुरवरिंदस्स | सीहासणं पकंपइ तक्कंपेणं तओ सहसा ॥ १८० ॥ अविहिओ सुरिंदो रोसारुणलोयणो विचिते । नणु कस्स सग्गलच्छी परंमुही संपयं जाया । ॥ १८९ ॥ को वा कयं दुज्जयकडक्खविक्खेवगोयरं पत्तो । गमणमणो वा सलहुव्व वज्जजालासु को मज्झ ? || १८२ ॥ को वा निमज्जणमणो अगाहवसणोपहिम्मि दुब्बुद्धी | संचालियं थिरंपि हु जेण सीहासणं मज्झ ।। १८३ ।। इय चिंताकु लियमणो दिसिदसयं जा पलोयमाणोवि । न हु किंपि नियइ पुरओ पुणोवि ता चितए सक्को । १८४। किं मज्झ चणकालो अह सोवि न संपयं घडइ जम्हा । कंपेइ नामरतरू न परिमिलायंति कुसुमाणि१८५ अज्जवि य न हु विरच्चइ सचीजणो नेय फुरइ दीणत्तं । न निमेसिणी य दिट्ठी वत्याणि य नेय मलिणाणि १८६ इय जा अणप्पक्रुवियप्पसंकुलो नियइ अवहिनाणेण । ता सीहासणकंपिक्ककारणं मुणइ जिण जम्मं ॥ १८७॥ ता उट्ठेउं सीहासणाउ गंतुं पयाई सत्तट्ट । तत्थ ठिओवि हु सक्कत्थएण हरिसेण थुणइ जिणं || १८८ || सिंहासनस पुणोवि चिंतेइ सुरवई एवं । हद्धी अचिंतणीयं पिच्छसु परिचिंतियं पात्रं ॥ १८९ ॥ तो आणवे हरिसेण सुरचमूसामियं तियसनाहो । भो सोहम्मसभाए गंतूण लहुंपि तिकुत्तो ॥ १९०॥ मेहोहगहिरघोस जोयणैवित्तं सुघोसवरघंटं । ताडेऊणं महया रवेण घोसेह तह एवं ।। १९१ ॥ भारदखित्ते सत्तमतित्थयरो संपयं समुप्पन्नो । वाणारसीए सक्को चलिओ से जम्ममहिमत्थं ॥१९२॥ तो भो देवा ! तुभे सव्वालंकारभूसिया सव्वे । सव्वेहिं नाडएहिं सव्ववलेणं च संजुत्ता ॥ १९३॥
अत्रान्तरे सौधर्मकल्पस्वामिनः सुरवरेन्द्रस्य । सिंहासनं प्रकम्पते तत्कम्पेन ततः सहसा ॥ १८० ॥ अतिविस्मितः सुरेन्द्रो रोषारुणलोचनो विचिन्तयति । ननु कस्य स्वर्गलक्ष्मीः पराङ्मुखी सांप्रतं जाता ? ।। १८१ ॥ को वा कृतान्तदुर्जयकटाक्षविक्षेपगोचरं प्राप्तः । गमनमना वा शलभ इव वज्रज्वालासु को मम ? || १८२ ॥ को वा निमज्जनमना अगाधव्यसनोदधौ दुर्बुद्धिः । संचालितं स्थिरमपि हि येन सिंहासनं मम ? || १८३॥ इति चिन्ताकुलितमना दिग्दशकं यावत् प्रलोकमानोऽपि । न हि किमपि पश्यति पुरतः पुनरपि ततश्चिन्तयति शक्रः।। किं मम यवनकालोऽथ सोऽपि न सांप्रतं घटते यस्मात् । कम्पते नामरतरुर्न परिम्लायन्ति कुसुमानि ॥ १८५ ॥ अद्यापि च न हि विरज्यते शचीजनो नैव स्फुरति दीनत्वम् । न निमेषिणी च दृष्टिर्वस्त्राणि च नैव मलिनानि ॥ १८६॥ इति यावदनल्पकुचित्रल्पसंकुलः पश्यत्यवधिज्ञानेन । तावत्सिंहासनकम्पैककारणं जानाति जिनजन्म ॥ १८७ ॥ तत उत्थाय सिंहासनाद् गत्वा पदानि सप्ताष्ट । तत्र स्थितोऽपि हि शक्रस्तवेन हर्षेण स्तवीति जिनम् ॥ १८८ ॥ सिंहासने निषण्णः पुनरपि चिन्तयति सुरपतिरेवम्। हा धिगचिन्तनीयं पश्य परिचिन्तितं पापम् ॥ १८९ ॥ तत आज्ञपयति हर्षेण सुरचमूस्वामिनं त्रिदशनाथः । भोः सौधर्मसभायां गत्वा लध्वपि त्रिः ॥१९०॥ मेघौघगभीरघोषां योजनवृत्तां सुघोषावरघण्टाम् । ताडयित्वा महता रवेण घोषयत तथैवम् ॥१९१॥ भारतक्षेत्रे सप्तमतीर्थकर ः सांप्रतं समुत्पन्नः । वाराणस्यां शक्रश्चलितस्तस्य जन्ममहिमार्थम् ॥ १९२॥ ततो भो देवाः ! यूयं सर्वालङ्कारभूषिताः सर्वे । सर्वैनार्टकैः सर्वबलेन च संयुक्ताः ॥ १९३॥
१ ख. "लहो । २ ग णवणं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |