________________
२३२
सुपासनाह-चरिअम्मिता काऊण पसायं वल्लह ! तस्संतियम्मि बच्चामो । पेच्छामो अच्छरियं किंचिवि आगिढिमाईयं ॥४०॥. एवं होउत्ति तओ आरुहिय रहम्मि ते गया तत्थ । कप्पूरप्पभिई हिं काउं से गरुयमुवयारं ॥४१॥ । उवविट्ठा नमिऊणं बहुओ कोलाहलेण पुरलोओ। मिलिओ सोवि हु दक्खइ बहुकोउयमंततंताई ॥४२॥ नियनियठाणम्मि गए लोए तह चेव पज्जुवासेइ । सेहिसुयबंधुराओ तविणयावन्जिओ जोई ॥४३॥ पुचपसाहियचेडयमझाओ भणइ चेडयं एगं । जं भणइ बंधुराओ सया तए तं विहेयव्वं ॥४४॥ पभणेइ बंधुरायं एसो अहमिचउद्दसीसु तए । तप्पेयव्वो मज्जेण इय पवजित्तु से वयणं ॥४५॥ नमिऊण बंधुराओ तं पुच्छिय नियगिहम्मि संपत्तो । कुणइ मुणिकहियधम्म जोगियवयणं च तो सोवि ॥ जोवि न वट्टइ वयणे जो नवि दिन्नपि पत्थिओ देइ । जोवि हु करेइ गव्यं दुव्वयणं व वि भासेइ ॥४७॥ तं तंपिं हु बंधावइ चेडयचरडाउ गाढवंधेहिं । अदिबंधणेहिं तो लोओ तस्स भयभीओ ॥४८॥ चिट्ठइ सयावि एवं च वइयरं जाणिउं भणइ जणओ। तुह पुवएहिं बद्धावि मोइया कोवि नवि बद्धो । पढमवयस्सइयारो पढमो एसो गुरूहि तुह कहिओ। ता तं सयमंगीकयजेवं कह बच्छ ! मइलेसि ? ॥ बद्धविमुको कोवि हु वेरवसा केंणविप्पयारेण । अवयरइ तुह सरीरे इय अधीइ दहइ मह हिययं ॥५१॥ तथा। जइ मनसि मह वयणं जइ मनसि गुरुवयणं जिणमयं च। ता वच्छ ! तुच्छचरियं वजसु जीवाण बंधदुहं ।। भुवणगुरुणोवइडं जीवदयानिम्मलं वयं गहिउं । भंति जंतुसंतावणेण जे मंदबुद्धीया ॥५३॥
तस्माद् द्रष्टव्य एषोऽनेकाश्चर्याणां कुलभवनम् । द्रष्टव्यदर्शनमेव नयनयोः फलं बुधा ब्रुवन्ति ॥३९॥ तस्मात् कृत्वा प्रसाद वल्लभ ! तस्यान्तिके वजावः । पश्याव आश्चर्य किञ्चिदप्याकृष्टयादिकम् ॥४०॥ एवं भवत्विति तत आरुह्य रथे तौ गतौ तत्र । कर्परप्रभृतिभिः कृत्वा तस्य गुरुमुपचारम् ॥४१॥ उपविष्टौ नत्वा बहुः कोलाहलेन पुरलोकः । मिलितः सोऽपि खलु दर्शयति बहुकौतुकमन्त्रतन्त्रादि ॥४२॥ निजनिजस्थाने गते लोके तथैव पर्युपास्ते । श्रेष्ठिसुतबन्धुराजस्तद्विनयावर्जितो योगी ॥४३॥ पूर्वप्रसाधितचेटकमध्याद् भणति चेटकमेकम् । यद् भणति बन्धुरानः सदा त्वया तद्विधातव्यम् ॥४४॥ प्रभणति बन्धुराजमेषोऽष्टमीचतुर्दश्योस्त्वया । तर्पितव्यो मद्येनेति प्रपद्य तस्य वचनम् ॥४६॥ नत्वा बन्धुराजस्तं पृष्ट्रा निजगृहे संप्राप्तः । करोति मुनिकथितधर्म योगिवचनं च ततः सोऽपि ॥४६॥ योऽपि न वर्तते वचने यो नापि दत्तमपि प्रार्थितो ददाति । योऽपि खलु करोति गर्व दुर्वचनं वापि भाषते ॥ तं तमपि खलु बन्धयति चेटकचरटेन गाढबन्धैः । अदृष्टंबन्धनस्ततो लोकस्तस्य भयभीतः ॥४८॥ तिष्ठति सदाम्येवं च व्यतिकरं ज्ञात्वा भणति जनकः । तव पूर्वजबद्धा अपि मोचिताः कोऽपि न तु बद्धः।।४९।। .प्रथमव्रतस्यातिचारः प्रथम एष गुरुभिस्त्वां कथितः । तस्मात्त्वं स्वयमङ्गीकृतमेवं कथं वत्स ! मलिनयसि ? ॥ बद्धविमुक्तः कोऽपि खलु वैरवशात्केनापि प्रकारेण । अवतरेत् तव शरीर इत्यधृतिर्दहति मम हृदयम् ॥११॥ यदि मन्यसे मम वचनं यदि मन्यसे गुरुवचनं जिनमतं च । तदा वत्स! तुच्छचरितं वर्जय जीवानां बन्धदुःखम्।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org