________________
२२०
सुपासनाह-चरिअम्मिं - तो लज्जोणयवयणो मंतिं आपुच्छिउं गओ कुमरो । तेहिं घिय तूरेहिं बद्धावणयम्मि बजते ॥१२१॥ तेहिं चिय वयणेहिं उवगिज्जतेसु मंगलसएसु । वद्धावितेसु पइक्कमं तु अन्नन्नलोएसु ॥१२२॥ . सव्वाइवि सामग्गीइ तीए धूयाए तह य संजुत्तो। संपत्तो नरवइमंदिरम्मि नयसारमंतिवरो ॥१२३।। राया तं तह दट्टुं जाव वियक्केइ किं किमयति । पडिहारमइओ तो पणमइ मंती निवपयाई ॥१२४॥ उचियासणे निविट्ठो आभट्ठो नरवरेण अह भणइ । रोमंचकंचुइज्जंतसव्वगत्तो पुणो नमिउं ॥१२॥ मरणसमा जं किर नत्थि आवई तंपि तुह सुपुत्तेण । कयमन्नहा नरेसर ! वयणं अइसयनिहाणेण ॥ इय उक्खिविउ सव्वं वित्तंतं वित्थरेण तं कहिउं । विन्नवइ मज्झ धूया संपइ कुमाराउ दूरम्मि ॥१२७॥ अहिलसइ नेय ठाउं असरीरसरप्पहारभयभीया । जह तीए भयं न हवइ कुणसु पसायं तहा सामी ! ॥ राया तं पडिवज्जिय सोहणलग्गम्मि गुरुविभूईए । कमलाविमलसिरीणं पाणी गाहावए कुमरं ॥१२९॥ विसयसुहमणुभवतो तो ताहिं समं गमेइ दियहाई। जिणधम्मं कुव्वंतो थुच्वंतो बंदिवंदेहिं ॥१३०॥ अह अन्नया नरिंदो आयककंतविग्गहो सहसा । तं अहिसिंचइ रज्जे सयं च सम्वन्नुभणिएण ॥१३१। तेणं उवइटेणं पंचनमोक्कारसुमरणापुव्विं । समभावभावियप्पा विहिणा पाणे परिचयइ ।।१३२।। अह पउरा अन्नदिणे सीहदुवारम्मि उच्चसदेहिं । साहुलिहत्था पुक्कारयंति मुसियम्ह मुसियम्ह ॥१३३॥ तो नरवइणा सोउं हक्कारेऊण कारणं पुट्ठा । साहंति अदिट्ठो कोवि तकरो मुसइ जग्गंते ॥१३४॥ तो तज्जइ नयरारक्खियं निवो सोवि भणइ पहु ! चोरो। दिट्ठीए गोयरे कोवि नेइ किमहं करेमि तओ ?।
ततो लज्जावनतवदनो मन्त्रिणमभिपृच्छय गतः कुमारः । तैरव तुरैर्वर्धन के वाद्यमाने ॥१२१॥ तैरेव वदनैरुपगीयमानेषु मङ्गलशतेषु । वर्धयत्सु प्रतिक्रमं त्वन्यान्यलोकेषु ॥१२२॥ सर्वयापि सामग्र्या तया दुहित्रा तथा च संयुक्तः । संप्राप्तो नरपतिमन्दिरे नयसारमन्त्रिवरः ॥१२३॥ राजा तं तथा दृष्ट्वा यावद् वितर्कयति किं किमेतदिति । प्रतिहारसूचितस्ततः प्रणमति मन्त्री नृपपादौ॥१२४! उचितासने निविष्ट आभाषितो नरवरेणाथ भणति । रोमाञ्चकचुकायमानसर्दगात्रः पुनर्नत्वा ॥१२५॥ मरणसमा यत्किल नास्त्यापत् तदपि तव सुपुत्रेण । कृतमन्यथा नरेश्वर ! वचनमतिशयनिधानेन ॥१२६॥ इत्युत्क्षिप्य सर्व वृत्तान्तं विस्तरेण तं कथयित्वा । विज्ञपयाति मम दुहिता संप्रति कुमाराद् दूरे ॥१२७॥ अभिलषति नैव स्थातुमशरीरशरप्रहारभयभीता । यथा तस्या भयं न भवति कुरुष्व प्रसादं तथा स्वामिन् ! । राजा तत् प्रतिपद्य शोभनलग्ने गुरुविभूत्या । कमलाविमलाश्रयोः पाणी ग्राहयति कुमारम् ॥१२९॥ विषयसुखमनुभवंस्ततस्ताभ्यां समं गमयति दिवसानि । जिनधर्म कुर्वन् स्तूयमानो बन्दिवृन्दैः ॥१३०॥ अथान्यदा नरेन्द्र आतङ्काक्रान्तविग्रहः सहसा । तमभिषिञ्चति राज्ये स्वयं सर्वज्ञमणितेन ॥१३१॥ तेनोपदिष्टेन पञ्चनमस्कारस्मरणपूर्वम् । समभावभावितात्मा विधिना प्राणान् परित्यजति ।।१३२॥ अथ पौरा अन्यदिने सिंहद्वारे उच्चशब्दैः । वस्त्रहस्ताः पूत्कारयन्ति मुषिताः स्मो मुषिताः स्मः ।।१३।। ततो नरपातना श्रुत्वा हक्कारयित्वा कारणं पृष्टाः । कथयन्त्यदृष्टः कोऽपि तस्करो मुष्णाति जाग्रतः।।१३४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org