________________
१८८
सुपासनाह-चरिश्रम्मितो सो सुहुमो होउं निग्गंतुं कुमरहत्थमज्झाओ । अदिस्सों कुमरगुणोहरंजिओ ठाइ तत्थेव ॥२३२॥ तम्मि उ अदिस्समाणे कुमरो अह तस्स नायरनरस्स । भुयदंडविलग्गो कोउगेण पविसेइ रायउलं ॥ मायंगसंगयाओ सुसुत्तजुत्ताओ समयघडियाओ । जत्थ कुविंदकुडीओव गयसालाओ नियइ कुमरो ॥ कत्थ य तरुसाहाओ घणवल्लिसमाउलाओ तुंगाओ। हयसालाउ नियंतो वच्चइ कुमरो सुनिस्संको । विबुहाण मईओ इव बहुसत्थसमन्नियाओ विमलाओ। आउहसालाओ वराओ तत्थ गच्छइ नियच्छंतो॥ एरिसरुवं तो रायअंगणं उव्वसं पलोयतो । कुमरो नरेण सहिओ संपत्तो रायभवणम्मि ॥२३७॥ बहुरूवनिम्मविए सुविचित्तचित्तयम्मि सत्ततले । विम्हयरसवसहियओ पासाए जा समारूढो ॥२३८॥ तो तत्थ थंभविणिकुट्टियाहिं पवराहिं सालहंजीहिं । जोडियकराहिं भणियं सागयमिह भीमकुमरस्स ॥ तत्तो तुरियगईए ओयरि थंभउवरिभागाओ । कणयमयमासणं तस्स ताहि दिन्नं सबहुमाणं ॥२४०॥ तो कुमरो तेण नरेण संजुओ जाव तत्थ उवविठ्ठो । ता लहु नहाउ पत्ता मज्जणसामग्गिया सव्वा ॥ तो सालहंजियाहिं पयंपिय परिहिउ इमं पोतिं । कुमरो करेउ पहाणं काउं अम्होवरि पसायं ॥२४२॥ तो कुमरेण भणियं मह मित्तो नयरपरिसरुज्जाणे। चिट्ठइ लहु हकारह तो ताहि सोवि आणीओ ॥ बुद्धिमयरहरमंती मज्जणयं कारिखं कुमारेणं । सह ताहिं तओ भोयणविहिं च अह जाव पल्लंके ॥२४४ ठविओ विम्हियहियओ कुमरो चिठेइ अत्तणो पुरओ। ता कंतिलं देवं पिच्छइ चलकुंडलाहरणं ॥२४५।।
धावति प्रसारितमुखो गलितुं कुमारं, ततः कुमारेण । धृत्वा खुरे मस्तकोपरि भ्रमयितुमारब्धः ॥२३१॥ ततः स सूक्ष्मो भूत्वा निर्गत्य कुमारहस्तमध्यात् । अदृश्यः कुमारगुणौघरञ्जितस्तिष्ठति तत्रैव ॥२३२॥ तस्मिंस्त्वदृश्यमाने कुमारोऽथ तस्य नागरनरस्य । मुजदण्डविलग्नः कौतुकेन प्रविशति राजकुलम् ॥२३३॥ मातङ्गसंगताः सुसूत्रयुक्ताः समकघटिताः । यत्र कुविन्दकुटीरिव गजशालाः पश्यति कुमारः ॥२३४॥ क्व च तरुशाखा घनवल्लीसमाकुलास्तुङ्गाः । हयशालाः पश्यन् व्रजति कुमारः सुनिःशङ्कः ।।२३५॥ विबुधानां मतीरिव बहुश(शा)स्त्रसमन्विता विमलाः । आयुधशालाः वरास्तत्र गच्छति पश्यन् ॥२३६॥ ईदृशरूपं ततो राजाङ्गणमुद्वसं प्रलोकमानः । कुमारो नरेण सहितः संप्राप्तो राजभवने ॥२३७॥ बहुरूपनिर्मापिते सुविचित्रचित्रके सप्ततले । विस्मयरसवशहृदयः प्रासादे यावत् समारूढः ॥२३८॥ ततस्तत्र स्तम्भविनिकुट्टिताभिः प्रवराभिः शालभञ्जीभिः । योजितकराभिर्भणितं स्वागतमिह भीमकुमारस्य ॥ ततस्त्वरितगत्याऽवतीर्य स्तम्भोपरिभागात् । कनकमयमासनं तस्य ताभिर्दत्तं सबहुमानम् ॥२४०॥ ततः कुमारस्तेन नरेण संयुतो यावत्तत्रोपविष्टः । तावल्लघु नभसः प्राप्ता मज्जनसामग्रिका सर्वा ॥२४१॥ ततः शालभञ्जीभिः प्रजल्पितं परिधायेदं शाटकम् । कुमारः करोतु स्नानं कृत्वाऽस्माकमुपरि प्रसादम् ॥ ततः कुमारेण भणितं मम मित्रं नगरपरिसरोद्याने । तिष्ठति लघु हक्कारयत ततस्ताभिः सोऽप्यानीतः ॥ बुद्धिमकरगृहमन्त्री, मज्जनकं कारयित्वा कुमारेण । सह ताभिस्ततो भोजनविधिं चाथ यावत्पल्यङ्के ॥२४४॥ स्थापितो विस्मितहृदयः कुमारस्तिष्ठत्यात्मनः पुरतः । तावत्कान्तिमन्तं देवं पश्यति चलकुण्डलाभरणम् ॥
Jain Education International
www.jainelibrary.org
For Private & Personal Use Only