Page Text
________________
भक्खरदियकहा |
१६५
1
दो एगो पुरिसो तेणं सो पुच्छिओ जहा कुमरो। किं इह चिट्टर, तेणं सो पुट्टो एस को कुमरो ? | सिरिविजयचंदरन्नो गुणचंदो नाम विस्सुओ पुत्तो । एसोवि ते न नाओ तह कहियं तेण पुरिसेण || कावि हु नरवधूया चि समागया तहप्पांसे । मज्झन्ने सो पत्तो अहं तु कज्जेण पट्टविओ ॥ २४६ ॥ एएण कारणेण पुच्छामि तयं, तओ य कुमरेण । भणियं सिद्धसमीहियकज्जो कुमरो गओ ठाणे ॥ २४७ ॥ तो तेण पुणो पुट्ठो कि घडिया तस्स, तेण सो भणिओ । घडिया न केवलं किंतु तेण नीया नियं भवणं ॥ दमरतो ती कुमरो तो सुंदरं इमं जायें । इय भणिउं नीहरिओ स नरो उज्जाणमज्झाओ ॥ २४९ ॥ तोचि कुमरित्थु संसारविलसियाणमिह । अहह अहो ! गुविलाणं विरत्थु इत्थीसहावाणं ।। २५० ।। न गुणेण ने रूवेण नोवयारेण नहु जिएणात्रि । घिप्पड़ महिलाण मणं चवलं पवणुद्धयथयंव ॥ २५९॥ नियहियय सरिसमेसा जाव न आयरइ ताव एयमहं । माउलगगिहे मोक्षूण निययमहं पसाहेमि || २५२ || इय चिंतिऊण कुमरो गओ सयासम्मि तीए, भणिया य । एहि लहुं गच्छामो तुहमामगनियडगामम्मि || सावि भइ पच्चूसे गच्छस्समहं तओ य सा भणिया । लद्धो संपइ सत्थो ता न खमं इह विटंबेडं || मुत्तूण तत्थ चित्तं चलिया काएण तत्थ पत्ताई । पञ्चभिनाया तेहिवि, कहिओ अवहरणवृत्तंतो || २५५॥ रयणीए तं सुतं मोत्तुं कुमरो विणिग्गओ एत्तो । नियधम्मगुरुसयासे विहिणा पडिवज्जए दिक्खं ।। २५६ ॥ पाऊण तओ सुतं एकलविहारपडिमपडिवन्नो । विहरंतो इह पत्तो, सो य अहं, तेण कयमेवं ॥ २५७॥ कहियं तुम्हाण मए नियनिव्वेयस्स कारणं, तुभे । ता मुत्तुं गिहिवास दुहवासं कुणह पव्वज्जं ॥ २५८ ||
दृष्ट एकः पुरुषस्तेन स पृष्टो यथा कुमारः । किमिह तिष्ठति, तेन स पृष्ट एष कः कुमारः १ ॥ २४४ ॥ श्रीविजयचन्द्रराजस्य गुणचन्द्रो नाम विश्रुतः पुत्रः । एषोऽपि ते न ज्ञातस्तथा कथितं तेन पुरुषेण ॥ २४५॥ कापि खलु नरपतिदुहिता तिष्ठति समागता तथा पार्श्वे । मध्याह्ने स प्राप्तोऽहं तु कार्येण प्रस्थापितः ॥ २४६ ॥ एतेन कारणेन पृच्छामि त्वां ततश्च कुमारेण । भणितं सिद्धसमीहितकार्यः कुमारो गतः स्थाने || २४७ || ततस्तेन पुनः पृष्टः किं घटिता तस्य, तेन स भणितः । घटिता न केवलं किन्तु तेन नीता निजं भवनम् ॥ दृढमनुरक्तस्तस्यां कुमारस्ततः सुन्दरमिदं जातम् । इति भणित्वा निःसृतः स नर उद्यान मध्यात् ॥२४९॥ ततश्चिन्तयति कुमारो धिगस्तु संसारविलसितानीह । अहह अहो ! गुपिलान् धिगस्तु स्त्रीस्वभावान् ॥२५०॥ न गुणेन नैव रूपेण नोपचारेण नैव जीवितेनापि । गृह्यते महिलानां मनश्चपलं पवनोद्भुतध्वज इव ॥ २९९ ॥ निजहृदय सदृशमेषा यावन्नाचरति तावदेतामहम् । मातुलकगृहे मुक्त्वा निजमर्थं प्रसाधयामि ॥ २५२॥ इति चिन्तयित्वा कुमारो गतः सकाशे तस्याः, भणिता च । एहि लघु गच्छावस्त्वन्मामकनिकटग्रामे ॥ २५३॥ सापि भणति प्रत्यूषे गमिष्याम्यहं ततश्च सा भणिता । लब्धः संप्रति सार्थस्तस्मान्न क्षममिह विलम्बितुम् ॥ मुक्त्वा तत्र चित्तं चलिता कायेन तत्र प्राप्तौ । प्रत्यभिज्ञातौ तैरपि कथितोऽपहरणवृत्तान्तः ॥२५५॥ रजन्यां तां सुप्तां मुक्त्वा कुमारो विनिर्गत इतः । निजधर्मगुरुसकाशे विधिना प्रतिपद्यते दीक्षाम् ॥ २५६ ॥ पठित्वा ततः सूत्रमेकाकिविहारप्रतिमाप्रतिपन्नः । विहरन्निह प्राप्तः, स चाहं तेन कृतमेवम् ॥ २९७ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |