Supasnahachariyam Part 01

SR No.: 003240
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1918
Total Pages: 282
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 18 MB

Page 100

केयत्नपथावा।
नमिऊण जिणवरिंदं पणनवइकुमरेहिं परिगओ सणियं । पुयुत्तर दिसिभागे निवसइ सुद्धम्मि महिवीढे । तज्जणणीवि हु नरवइअवरोहवहूहि परिगया तत्थ । पुरओं काऊण निवं उदहिया चिटइ पहिहा।।१४६॥ अह तेसु निविटेसुं भालयलालीणअंजलिपुडेसु । भयवं सुपासनाहो एवं धमक्कहं कहइ ॥१४७॥ भो भो देवाणुपिया ! संसारे माणुसत्तणं सारं । तं पुण दसहि चुलगपमुहाहरणेहिं अइदुलहं ।।१४८॥ तथाहि;मोहाइकम्मअइनिविडवियडनियडेहिं नियडिया केवि । जीवा अणंतकायाभिहाणगुत्तीए निवसंति॥१४९।। तेसिं च मोहमोहियमईण कहकहवि दिटिविसयम्मि । पत्तेयवणस्सइभूमियावि संजायए नूणं ॥१५०॥ तत्थवि पत्ता केवि हु तिलपीसयगोणउव्व चिरकालं । चिटुंति परिभमंता पुणोवि तत्थेव तत्थेव॥१५१॥ तत्तो तओ विमुक्का कहकहवि अहापवत्तकरणेण । सेसेगिदियजंतुसु वरया वचंति ते जीवा ॥१५२॥ तत्थवि कुकम्मवुझ्या णगाण संताडणेण चिरकालं । तत्थेव जह तहच्चिय गिरिव्च खित्ता सहति दुहं । वसिऊणोसप्पिणिसप्पिणीउणताउ तत्थेव ते जीवा । विगलिंदिएसु कहकहवि दिव्वजोएण जायंति॥१५४॥ तत्यवि तमपडलंतरियलोयणा तेसु चेव अणवरयं । तरुवरसाहासुव अंधवायसा परिभमंति चिरं॥१५५।। ताणं च तओ सुलहं कहं नु पंचिंदियत्तणं हंत !। जाणं न तिप्पेइ विही विगलिंदियपभवदुक्खेहि ॥१५६॥ अह कहवि कम्मपरिणइवसेण अणुकूलभावमावन्नो । जइ सोवि दुग्घडं घडइ कहवि पंचिंदिए जम्मं ॥ तहवि हु दूसहनारयविडंबणाहि विडंबइ भवम्मि । तह कहवि जह न वीरइ वयणसहस्सेहिंवि कहेउं ॥
नत्वा जिनवरेन्द्रं पञ्चनवतिकुमारैः परिगतः शनैः । पूर्वोत्तरदिग्भागे निवसति शुद्धे महीपीठे ॥१४५॥ तजनन्यपि खलु नरपत्यवरोधवधूभिः परिगता तत्र । पुरतः कृत्वा नृपमुपस्थिता तिष्ठति प्रहृष्टा ॥१४६॥ अथ तेषु निविष्टेषु भालतलालीनाञ्जलिपुटेषु । भगवान् सुपार्श्वनाथ एवं धर्मकथां कथयति ॥१४७॥ भो भो देवानुप्रियाः ! संसारे मनुष्यत्वं सारः । तत् पुनर्दशभिश्चुलकप्रमुखोदाहरणैरतिदुर्लभम् ॥१४॥ मोहादिकर्मातिनिविडविकटनिगडैनिगडिताः केऽपि । जीवा अनन्तकायाभिधानगुप्तौ निवसन्ति ॥१४९।। तेषां च मोहमोहितमतीनां कथंकथमपि दृष्टिविषये । प्रत्येकवनस्पतिभूमिकापि संजायते नूनम् ॥१५०॥ तत्रापि प्राप्ताः केऽपि खलु तिलपेपकगव इव चिरकालम् । तिष्ठन्ति परिभ्रमन्तः पुनरपि तत्रैव तत्रैव॥१५१॥ ततस्ततो विमुक्ताः कथंकथमपि यथाप्रवृत्तकरणेन । शेपैकेन्द्रियजन्तुषु वराका व्रजन्ति ते जीवाः ॥१५२॥ तत्रापि कुकर्मवृता नगानां संताडनेन चिरकालम् । तत्रैव यथा तथैव गिरय इव क्षिप्ताः सहन्ते दुःखम्॥१५३॥ उषित्वावसर्पिण्युत्सर्पिणीरनन्तास्तत्रैव ते जीवाः । विकलेन्द्रियेषु कथंकथमपि दैवयोगेन जायन्ते ॥१५४॥ तत्रापि तमःपटलान्तरितलोचनास्तेष्वेवानवरतम् । तरुवरशाखास्विवान्धवायसाः परिभ्रमन्ति चिरम् ॥१५६॥ तेषां च ततः सुलभं कथं नु पञ्चेन्द्रियत्वं हन्त ! । येषां न तृप्यति विधिविकलोन्द्रयप्रभवदुःखैः ? ॥१५६॥ अथ कथमपि कर्मपरिणतिवशेनानुकूलभावमापन्नः । यदि सोऽपि दुर्घटं बटयति कथमपि पञ्चेन्द्रिये जन्म । तथापि हि दुःसहनारकविडम्बनाभिर्विडम्बयति भवे । तथा कथमपि यथा न शक्यते वदनसहस्रैरपि कवयितुम्॥