________________
३९०
श्रीकुन्दकुन्दाचार्यविरचितं
उदधी व रदणभरिदो तवविणयंसीलदाणरयणाणं । सोहेतो य ससीलो णिव्याणमणुत्तरं पत्तो ॥ २८ ॥
उदधिरिव रत्नभूतः तपोविनयशीलदानरत्नानां ।
शोभेत सशीलः निर्वाणमनन्तरं प्राप्तः ॥ सुणहाण गद्दहाण य गोपसुमहिलाण दीसदे मोक्खो । जे सोधंति चउत्थं पिच्छिज्जंताजणेहि सव्वेहिं ॥ २९ ॥
शुनां गर्दभानां च गोपशुमहिलानां दृश्यते मोक्षः ।
ये साधयन्ति चतुर्थ दर्यमानाः जनैः सर्वैः ।। जइ विसयलोलएहिं णाणीहि हविज्ज साहिदो मोक्खो । तो सो सुरत्तपुत्तो दसपुव्वीओ वि किं गदो नरयं ॥३०॥
यदि विषयलोलैः ज्ञानिभिः भवेत् साधितो मोक्षः ।
तर्हि स सात्यकिपुत्रः दर्शपूर्विकः किं गतो नरकं ॥ जइ णाणेण विसोहो सीलेण विणा बुहेहि णिदिहो। दसपुचिस्स य भावो ण किं पुण णिम्मलो जादो ॥३१॥
यदि ज्ञानेन विशुद्धः शीलेन विना बुधैर्निदिष्टः ।
दशपूर्विणः च भावो न किं पुनः निर्मलो जातः ।। जाए विसयविरत्तो सो गमयदि णरयवेयणापउरा । ता लेहदि अरुहपयं भणियं जिणवडमाणेण ॥३२॥
यः विषयविरक्तः स गमयति नरकवेदना प्रचुरां।
तल्लभते अर्हत्पदं भणितं जिनवर्धमानेन ।। एवं बहुप्पयारं जिणेहि पञ्चक्खणाणदरिसीहिं । सीलेण य मोक्खपयं अक्खातीदं च लोयणाणेहिं ॥३३॥
१ जो. २ सो । ३.रुद्रः।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
