________________
विरहितम् ] दुःषमासङ्घस्तोत्रम्। ( ३७३ ) वंदंत-नमंत-अभिथुणंत-पूयंत-इंत-जंतेहिं ।
खयरसुरेहि य रहिआ पुण्णि तिहिमहामह करेहिं ॥२१॥ तय जोयणदहसुच्चा विक्खंभायामसमदससहस्सुच्चा ।
झल्लरिनिभा रइकरा रयणमया विदिसिदीवंते ॥२२॥ तेसि चउण्ह दिसासु जोयणलक्खमि जंबुदीवसमा ।
अट्ट रायहाणीसु सक्कीसाणग्गमहिसीणं ॥२३॥ विमलमणिसालवणयाण ताण मज्झे पुढो जिणाययणा ।
जिणपडिमा पुव्वमिवेह अणुवमा परमरमणिज्जा ॥२४॥ इय वीसं बावण्णं य जिणहरे गिरिसिरेसु संथुणिमो ।
इंदाण रायहाणीसु बत्तीसं सोलसय वंदे ॥२५॥
[११४ ] सर्वजिनचतुर्विधदुःषमासङ्घस्तोत्रम्।
वंदित्त सिरि उसहाइ जिण वट्टमाण चउवीस ।
तीआणागयकालतिग विहरमाण जिण वीस ॥१॥ दुरिअविहंडन पुंडरीअ-गोयमपमुह नमामि ।
चउदस सय बावनजुअ जिणगणहर सिवगामि ॥२॥ उसभसेण अइमुत्तमुह वंदउ लक्खडवीस ।।
सहसड चित्तचरित्तजुअ जिणकरदिक्खिअ सीस ॥३॥ बंभीचंदणबालवर जिणसमणी नमो भव्व !।
लक्ख चउ चत्त छ चत सहसा चउ सय सव्व ॥४॥
