________________
(३१२)
जैनस्तोत्रसन्दोहे [श्रीधर्मघोषउज्जुअ अंगे पत्तेयबुद्ध रुद्दे य कोसिज्जे । उज्झाए तब्भज्जा जयंति चउरो वि सिद्धाइं ॥१२३॥ भवियव्वं खलु सव्वं कामं विरएण एवमज्झयणं । भासित्तु देवलासुय रायरिसी सिवं पत्तो ॥१२४॥ दोरयणिपमाणतणू जहण्णओगाहणाइ जो सिद्धो । तमहं तिगुत्तिगुत्तं कुम्मापुत्तं नमसामि ॥१२५॥
अवचूरिः। ऋजुअंगः प्रत्येकबुद्धः, रूदोकः, तथा कौशिकाचार्य उपाध्यायः तगार्या एते चत्वारोऽपि सिद्धा जयन्ति ॥१२३॥
देवलासुतः राजा ऋषिः एवं अध्ययनं भाषित्वा शिवपदं प्राप्तः। किम् ? भोजनाः !-लोकाः ! कामं विरतैर्भाव्यम् ॥१२॥
अहं तं कूर्मापुत्रं नमामि । यः कूर्मापुत्रः द्विरनिप्रमाणतनुः जघन्यावगाहनया सिद्धः-सिद्धि प्राप्तः ॥ कथम्भूतः कूर्मापुत्रः ? त्रिगुप्तिगुप्तः ॥२५॥
मथ. હે જીઅંગ પ્રત્યેકબુદ્ધ, રૂદ્રાક, તથા કૌશિક ઉપાધ્યાય અનઇ તેહ ઉપાધ્યાયની ભાર્યા એ આરઈ સિદ્ધા જયવંત વર્ત૬ ૧૨૩
દેવલાપુત્ર રાજા ઋષિ એવં–ણઈ પ્રકાર અશ્ચયન ભાષી શિવપદમેક્ષપદ પામિલ, કિસિઉં ભાષીનઇ? બે જન !–લોકઉ ! સવિહૂવિષય તર્ક વિરમણશીલ હાઇવઉ ઇસિહં ભાષીનઈ ૧૨૪મા
હું તે કૂર્મપુત્ર નમઉં-નમકર, જે કૂર્મપુત્ર બિહસ્ત પ્રમાણ તનુ-દેહ જઘન્ય અવગાહનાઈ સિદ્ધઉ–મુક્તિ ગિઉ : કિસિ છઇ કૂર્મપુત્ર? ત્રિગુપ્ત ગુમ છ0 I૧૨૫ા
