________________
[२७] त्या औदारिकद्विक २, वैक्रियद्विक २, आहारकद्विक २, संवयण ६, संस्थान ६, विहायोगति २, उपवात १, परावात १, उच्छ्वास १, आतप १; उद्योत १, प्रत्येक १, साधारण १, सुस्वर १, दुःस्वर १, मिश्रमोहनी १, निद्रा ५, ए ३५ विना ओघे ८७. जिननाम १, सम्यक्त्व १, ए २ विना मिथ्यात्वे ८५. सूक्ष्म १, अपर्याप्त १, मिथ्यात्व १, नरकत्रिक ३, ए ६ विना सास्वादने ७९. (मिश्र अनाहारीने होय नहीं) अनंतानुबंधी ४, स्थावर १, जाति ४, ए ९ विना अने सम्यक्त्व मोहनी १, नरकत्रिक ३, ए ४ भळे त्यारे अविरतिए ७४. वर्णादि ४, तैजस १, कार्मण १, अगुरुलघु १, निर्माण १, स्थिर १, अस्थिर १, शुभ १, अशुभ १, मनुष्यगति १, पंचेंद्रियजाति १, जिननाम १, सत्रिक ३, सुभग १, आदेय १, यश १, मनुष्यायु १, वेदनी २, उचगोत्र १, ए २५ तेरमे सयोगी गुणस्थाने केवळी समुद्घातवेळा त्रीजे, चोथे अने पांचमे समये अनाहारीने उदये होय. त्रसत्रिक ३, मनुष्यगति १, मनुष्यायु १, उच्च गोत्र १, जिननाम १, बेमांथी एक वेदनी १, सुभग १, आदेय १, यश १, पंचेंद्रिय जाति १, ए १२ चौदमे गुणस्थाने उदये होय. अहीं उदयने विषे उत्तर चैक्रियनी विवक्षा करी नथी. अपर्याप्ता ते लब्धि अपर्याप्ता विवक्ष्या छे, पण करण विवक्ष्या नथी. तथा सिद्धांतमां पृथ्वी, अप अने वनस्पति मांहे सास्वादन कहुं नथी. सास्वादनीने मतिश्रुत ज्ञानी कह्या छ. विभंगने अवधिदर्शन कयुं छे. वैक्रिय आहारके औदारिक मिश्र कह्यु छे. कर्मग्रंथे आटला बोल कह्या नथी, ते माटे अहीं पण कह्या नथी. आ उदयना विचारने विषे जे कोइ बोलमां फेरफार होय, ते डाह्या पंडिते विचारी शास्त्रनो अभिप्राय जोइ शुद्ध करवो इति ६२ मार्गणाए १४ गुणस्थान तथा उदयनी १२२ प्रकृतिनुं संक्षिप्त विवरण.
(षडशीत्यादि कर्मग्रंथगत विचार.) जीव १ गइ २ इंदि ३ काए ४ जोए ५ वेए ६ कसाय ७ लेसाय ८।। सम्मत्त ९ नाण १० देसण ११ संजय १२ उवओग १३ आहारे १४॥ १॥.... मासग १५ परित्त १६ पजत्त १७ सुहुम १८ सन्नी १९ य होई भव २० चरिमे २१ एएसि तु पयाणं, वासहीओ होइ नायव्वो ॥२॥