________________
[२२५] गाथा ७१-७२. अहीं कोई आचार्य कहे छे के-मनुजानुपूर्वी चरम समये खपावे, ते
प्रमाणे गगतां १२ नी १३ थाय. आ बाबतमा प्रथम मतवाळा आचाय कहे छे के उदयवती प्रकृति ज चरेम समये खपावे, मनुजानुपूर्वी उदय
वती नथी, तेथी ते विचरम समवे खरे. पछी सर्व प्रकृति बंध उदय उदीरणा सत्ताथी क्षय पामतां अनंतर समये कोश
बंधमोक्षलक्षण सहकारी स्वभाववडे जीव ते ज समये बीजा समयने स्पयर्या विना सिद्धिस्थानमा जाय. अने जेटला आकाशप्रदेशने अहीं फरस्या
होय तेटलाने ज फरसीने त्यां शाश्वतपणे रहे गाथा ६३. सिद्धिनुं सुख अवर्णनीय छे. तो पण कर्ताए टीकामां विस्तारथी वर्णव्युं छे.
१ ते सुख एकांत शुद्ध छे, रागद्वेष व्यामिश्रित न होवाथी तथा संपूर्ण छे तेथी. २ जगतना सर्व सुखमां शिखरभूत छे.-जगतनां सुख आधि व्याधि सहित
होवाथी. अहीं व्याधि के आधि कांइ नथी. ३ निरूपम छे.---तेनी उपमा आपीए तेवू सुख संसारमा छ ज नहीं. ४ बाभाविक छे.--संसारनां सुखनी जेम कृत्रिम नथी. ५ ते सुख अनं न छे.- कारण के तेने बाधा थई शके तेम नथी. बाधा करवाने
समर्थ रागादि छ, ते क्षीण थया छे. वळी क्षीण थया छतां पण फरी उभा थाय, पण तेनां कारणभूत कर्मपुद्गलो पण नथी. पुद्गलो फरीने कदाच बंधाय, पण तेना कारणभुत संकेशनो अभाव छे. तेथी ते सुख
शाश्वत (अविनाशी) छे. ६ ज्ञान, दर्शन, चारित्र,-रत्नत्रयीना सारभृत छे.-ज्ञानादि ज कर्मक्षयना कारण
भूत होवाथी आवा अप्रतिम सुखने तेश्रो अनुभवे छे. आ कर्मग्रंथमां बंधोदय मत्तानो संवेध सामान्यथी कह्यो छे. विशेष जाणवानी इच्छा
वाळाए दृष्टिवादथी जाणवो. आमां जे जे खामी होय ते बहुत गीतार्थोए पूरी करीने मारापर तथा शिष्यवर्गपर उपकार करवो.
॥ इति शम् ॥
****************** * छठ्ठा कर्म ग्रंथर्नु संक्षिप्त विवरण समाप्त.* *********** *********
