________________
तण्हावग्गो
मनुजस्स पमत्तचारिनो तण्हा बड्ढतिमालुवा विय । सो पलवती हुराहुरं फलमिच्छं व वनस्मि वानरो ।।२७४।।
यं एसा सहती जम्मी तण्हा लोके विसत्तिका । सोका तस्स पढन्ति अभिवद्वं' व वीरणं । । २७५ ।।
यो चेतं सहती जीम्मं तण्हं लोके दुरच्चयं । सोका तम्हा पपतन्ति उदविन्दू व पोक्खरा ।।२७६।।
तृष्णा की जड़
तं वो वदामि भद्दं वो यावन्तेत्थ समागता ।
तण्हाय मूलं खणथ उसीरत्थो'व वीरणं ।
मा वो नलं व सोतो व मारो भजि पुनपुनं । । २७७।।
यथापि मूले अनुपद्दवे दल्हे छिन्नोपि रुक्खो पुनरेव रूहति ।
3
