________________
२७३
समतामहोदधिः महाकाव्यम्
अनुभवन्ति तेऽसात
मस्मत्तोऽत्यधिकं तथा । नूतनाशुभकर्माणि,
बध्नन्ति दुःखिता भृशम् ।।४।।
तेभ्योऽस्माकमसातं तु,
स्वल्पं प्राप्ता गुरोः कृपा । अस्माभिः शुभसामग्री,
सुविवेकदशा तथा ।।४२॥
पूर्वकर्मविपाकेन,
महदुःखं समागतम् । उपायलक्षकोटिभिः,
न कर्तुं शक्यतेऽन्यथा ।।४३।।
तथापि शुभसंयोगे,
दुःखमस्माकमागतम् । त्यक्त्वाऽतः सर्वदुनिं,
कार्या सकामनिर्जरा ॥४४॥
