________________
१७२
पयारस्स । किं वा करेइ इक्को ?, परिहरउ कहूं अकज्जं वा ? ॥ १५६ ॥ तो सुत्तथागम, पडिपुच्छण चोयणा व इक्स्स । विणओ वेयावचं, आराहणया य मरणंते ? || १५७ || पल्लिज्जेसणमिक्को, पइन्नपमयाजणाउ निश्च भयं । काउमणोऽवि भकज्जं, न तरइ काऊण बहुमज्झे || १५८ ॥ उच्चारपासवणवंतपित्तमुच्छाइमोहिओ इको । सद्दवभाणविहत्थो, निक्खिवइ व कुणइ उड्डाहं ।। १५९ ।। एगदिवसेण बहुआ, सुहा य असहाय जीवपरिणामा । इक्को असुहपरिणओ, चइज्ज भालंबणं लधुं ।। १६० ॥ सव्वजिणप्पडकुठं, अणवत्था थेरकम्पभेओ अ । इक्को अ सुआउत्तोऽवि हणइ तवसंजमं अइरा ॥ १६९ ॥ वेसं जुण्णकुमारिं, पउत्थवइअं च बालविहवं च । पासंडरोहमसई, नवतरुणि थेरभज्जं च ॥ १६२ ॥ सविडंकुब्भडरूवा, दिट्ठा मोहेइ जा मणं इत्थी । आयहियं चिंतंता, दूरयरेणं परिहरति ॥ १६३ ॥ सम्मट्ठीवि कयागमोवि अइविसयरागसुहवसओ। भवसकडम्म पविस, इत्थं तुह सच्चइ नायं ॥ १६४ ॥ सुतवस्सियाण पूया, पणामसक्कारविणयकज्जपरो । बद्धंपि कम्ममसुहं, सिढिलेइ दसारनेया व ।। १६५ ।। अभिगमणवंदणनमंसणेण पडिपुच्छणेण साहूणं । चिरसंचियंऽपि कम्मं, खणेण विरलत्तणमुवेइ ॥ १६६ ॥ इ सुसीला सुहमाइ सज्जणा गुरुजणस्सऽवि सुसीसा । विलं जति सद्धं जह सीसो चंडरुदस्स ।। १६७ || अंगारजीववहगो, कोई कुगुरू सुसीसपरिवारो । सुमिणे जईहि दिट्ठो, कोलो गयकलहरिकिणो || १६८ || सो उग्गभवसमुद्दे, सयंवरमुवागए हि
एहिं । करहोवक्खरभरिओ, दिट्ठो पोराणसीसेहिं ॥ १६९ ॥ संसारवंचना नवि, गणंति संसारसूभरा जीवा । सुमिणगएणऽवि केई, बुज्झति पुष्फचूला वा ।। १७० ।। जो अविकलं तवं संजमं च साहू करिज पच्छावि । अन्नि सुयन्त्र सो नियगमद्रुमचिरेण
