________________
१७४
अज्झसतत्तालोओ
चिोत्वं
२९
मणो सरीरं घयणं च जस्स
ओगाहिरं वंतिसुहासमुहे । धन्नो कयत्थो स महाणुभावो
जस्सऽस्स-पोम्मं खलु पेच्छणिज्जं ॥
जमेव कोहंधदसाइ कम्म
कीरेइ सजो विवरीअरुवं । तमेव कोहे परिसाममाणे
तवावहं होज दुहावहं च ॥
संतजणाए व विहोडणे वा .
समप्पवाहाभिरओ उ संतो । झाएज मे किंचण नासए को
संशिस्सरूवं मम निश्चलं जं ॥
३२ . जया जहत्थो पयडीहवेह
मेअप्पासो तणु-चेअणाण । तया न उच्द-सरीरमोहो
धीरो विकीरे सरूय-मग्गो।
