________________
(३०६) .
.
असोडसिवूसहस्सटाम् ।२।३।४८॥
परिनिविभ्यः परस्य सिवसहोः स्सटश्च सः ष स्यात्, न चेत् सिवसही सो विषयो स्याताम् । परिषीव्यति । निषीव्यति । विषीव्यति । परिषहते । निषहते । विषहते । परिष्करोति । विष्किरः। असोङति किम् । परिसोढः । मा परिसीषिक्त् । मा परिसीषहत
૪૮.
..
सोश्च हुश्च सोडौ । न विद्यते सङी ययोस्तौ असोडौ । सिवश्च । सहश्च सिवूसही । असोंडो च तो सिव सही च, असोसिवूसही च सिट च तेष म् । सोढ इत्यादिप्रयोगस्थस्य सहेरवयवस्य 'सो' इत्यस्यानुकरणम् । द्वित्ले पीत्यस्य निवृत्तत्वात् पयादिभ्योऽनन्तरस्येव सस्य षत्व-विधानात् स्सट. स्तु प्रत्यये द्वित्गेन व्यवधानात् प्राप्तेरभावात् असोङति प्रतिषेधाभाव.. इति । परिषोव्यतीति- षिवूच उतो' "स्व देर्नामिनो०' ।२।१।६३। इति । दीर्घत्वम् । परिष्करोतीति:-'सं : परेः कृगः ४।४९२। इंति स्सट् । विष्किर इति- 'वो विकिरो वा ।४।४।९६॥ इति स्सेडागमः, नेस्तु परः . स्सड् नास्तीति नोदाहियते । परिषोढ इति सहिवहे रोच्चा' इत्योत्वम् । अत्र सहेः सोविषयत्वान्न भवति । सोप्रतिषेधस्तु सहेरेव न तु सिनः तस्य । सरूपासम्भवाद् । सिवोऽनुबन्धनिदेशाद्यङलुपि न भवति पारसेषियोति । -तिबा शव नुवन्धेन, निदिष्ट यद्गणेन च । एकस्वरनिति च, पञ्चैतानि न यङ लुपि ।। बहुवचन परि-नि-विभिः सह यथासङखयाभावार्थम् । अन्यथा परिनिवेग्त्यिस्य त्रित्वसङ्घयत्वात् सिवूसहस्सटामित्यनेन यथासङ्खचं स्यात् । मा परिसीषिवदित्यादि - षिवूचधातो: सीव्यन्तं . प्रयुङक्त सहमानं प्रयुङक्त इति णिग्, सह इत्यत्र 'क्षिति' ।४।३।५०। इति वृद्धिः, 'माङ यतनी ।५।४।३९। इत्यद्यतन्या दिव, 'गिश्रिदुश्रु०३।४।५८॥ इति ङः, 'उपान्त्यस्यासमान ४१३५॥ इति हस्वत्वं, 'णेरनिटि'।४।३।८। इति, णिलोप:, 'असमान' ।४।१।६३। इति यथायोगम् भ्यासे इत्वम्, 'लघोर्दीघ'०', ।४।१।६४। इति दीर्घत्वम् अत्र मूलधातोस्तु 'नाम्यन्तस्था०' २।३१५॥ इत्यनेन' षत्व भवत्येव ॥४८॥
