________________
ચિત્રતાં પૂર્વ ઉપાર્જન કરેલી જે લક્ષમી હતી તે સઘળી પૂરી કરી. છેવટે જેવું મળે છે તેવું ટાઢું લખું તૈયાર કરીને હું અહીં લાવું છું. વિચારે કે તે કેવું સ્વાદિષ્ટ હશે! તે છતાં પણ જ્યારે હું અહીં લાવું છું ત્યારે તે દરરેજ દેહચિતા માટે જાય છે એટલે લાવેલું ડરી જવાથી જે રસ હોય છે તે પણ ઉડી જાય છે.” આ પ્રમાણેના ત્રણ પાયા સાંભળીને રાજા બે કે “હવે હું ચેાથે પાયે કેવી રીતે?” તે બોલી કે “અહીં ભીંત ઉપર મેરનું પીંછ કયાંથી હોય? કેવી રીતે રહે? એટલે વિચાર કર્યા વિના કે સમ્યક પ્રકારે જોયા વિના અવિચારીપ
જ મેરપીંછ લેવા ભીંત ઉપર હાથ નાખે તેથી શું તમે મૂર્ખ નહીં?” રાજા બોલ્યો કે “ખરે મૂર્ખ” એમ કહીને તે ત્યાંથી ચાલ્યા ગયે. ચિત્રકાર પુત્રોએ તે સહજપણે અને રાજાને ન ઓળખવાથી આ પ્રમાણે કહ્યું હતું પણ રાજા સમયે કે ત્રણ બાબતમાં તે મને આણે મૂખ ઠરાવ્યો પરંતુ એ બહુ ડાહી જણાય છે માટે તેની સાથે મારે પાણી ગ્રહણ કરવું.
પિતાને જમાડીને તે તે ઘરે ગઈ. તેને પિતા પણ ઘરે આ એટલે રાજાએ તેના માતા પિતાને કહેરાવ્યું કે “તમારી પુત્રી રાજાને (મને) પરણાવે.” તેઓએ કહ્યું કે “પુત્રી આપવાની ના નથી પરંતુ અમે તો દરિદ્રી છીએ તેથી વિવાહ મહો
ત્સવમાં અમે રાજાની ભક્તિ શી રીતે કરી શકીએ?” રાજાએ તત્કાળ તેનું ઘર દ્રવ્યવડે ભરપૂર કર્યું અને તેમણે પિતાની પુત્રીનું રાજાની સાથે પાણગ્રહણ કરાવ્યું.
તે રાજાને ઘણું રાણીઓ હેવાથી ડહાપણવાળી ચિત્રકાર પુત્રીએ વિચાર્યું કે “જે રાજા એક દિવસ આવીને જતા રહેશે
કે પુરી
તહાસ અને સજાની જોને દરિદ્ર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
