________________
138
Contribution of Jainas to Sanskrit and Prakrit Literature
युधये
इत्यै
यजथाय योतवै
अथ उप प्रऐद् युधये दस्युम् (ऋग्. ५.३०.९) देवो नो अत्र सविता नु अर्थ प्रासावीद द्विपद् प्र चतुष्पदित्यै (ऋग्. १०.१४.१२) अबोधि होता यजथाय देवान् (ऋग्. ५.१.१) अग्नि द्वेषो योतवै नो गृणीमसि (ऋग्. ८.७१.१५) स्तुषे सा वां रातिः (ऋग्. १.१२२.७) उपो एमि चिकितुषो विपृछम् (ऋग्. ७.८६.३) को विद्वां समुपगात् प्रष्टुमेतत् (ऋग्. १.१६४.४) युयोत नो अनपत्यनि गन्तोः (ऋग्. ३.५४.८)
स्तुषे
विपृछम्
प्रष्टुम् गन्तोः
The suffix TT for infinitive participle which is used only five times in the Rgveda out of 700 uses, has become surprisingly the only suffix for infinitive in the classical Sanskrit and mostly in the Middle-Indo Aryans.
In the M.I.A.s, there are many other suffixes serving the purpose of infinitive, whose origin can be traced back to Vedic literature. The suffix - त्तए, इत्तए; e.g.
Pali कातवे (कर्तुम्)
Vedic पातवे, पातवै भोक्तवे वस्तवे दातवै
Ardhamāgadhi पायए, पिवित्तए भोत्तए, भुंजित्तए वत्थए
.दायए
In Pali, the Ta suffix of Veda remains unchanged. This should be well noticed that the तवे, त्तए, इत्तए suffixes are retaining only in Ardhamāgadhi, Pali and Ashokan inscriptions and not in other M. I. A. languagess.
The infinitive in-एवं ending देवं (दातुम्) in Apabhramsa (Hemcandra 4.441.1) is, according to R. Pischel, derived from the present stem दे-दय with the ending a that goes back to-0 = Vedic_a. Thus ad may correspond to Vedic ca. This supposition can be based upon the instrumental case ending in Apabhramsa in -एं (-एन); e.g. -
ता एत्थंतरे असुरविमदेदं । धीरिय-णिय -जणेरि वलहद्दे' ।।
Sanskrit rendering – ततः अत्रान्तरे असुरविमर्दैन । धीरित-निज-जनयित्री-बलभद्रेण ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
