________________
૩૦૬
[દશ વૈકાલિક [ વૈરાગ્ય વિના ત્યાગનો સાચે આનંદ અનુભવાત નથી. સાચા વિરાગીને અધિક જરૂરીઆતે બન્ધનરૂપ લાગે તેથી તે શક્ય હોય તેટલી જરૂરીઆત ઘટાડવા પ્રયત્ન કરે અને જેમ જેમ ઘટે તેમ તેમ આનંદ અનુભવે. રાગીને મેળવવામાં અને વિરાગીને તજવામાં આનંદ હોય છે. વસ્તુતઃ પોતાની જરૂરીઆતોમાં ગુંચવાએલે ગુર્નાદિને વિનય કરી શકે નહિ, કારણ કે સર્વ વિષયમાં એને પોતાની ચિંતા આગળ આવે. માટે ભેગ-ઉપભોગનાં સાધને પ્રત્યે આવો સંતોષવિરાગ પ્રગટ્યો હોય તે જ સાચે વિનય કરી શકે. અર્થાત્ સંતોષ એ વિનયનું એક અંગ છે, માટે વિનયને અર્થીએ સંધી થવું જોઈએ.] (૪૪૬) સાં સ કાસા વંટા,
___अओमया उच्छहया नरेणं । अणासए जो उ सहेज्ज कंटए,
वईमए कन्नसरे स पुज्जो ॥९-३-६॥ ત્યાગી પણ વૈરાગી પૂજ્ય છે, એમ જણાવીને હવે સમાધિવંત પૂજ્ય છે તે કહે છે કે-ધન માટે કરા = નરેf=ઉદ્યમ કરતા મનુષ્ય મારૂ=૧મને અમુક લાભ થશે એવી આશાએ કોમવા લોખંડના પણ ઘટયા= કાંટા સાથે સહન કરવા સા=શક્ય છે, (અર્થાત્ ધન કીર્તિ વગેરે આ જન્મના લાભની, કે “દેવ, ચકવતી વગેરે થાઉં” ઈત્યાદિ અન્ય જન્મના સુખની આશાએ લેખંડના કાંટાની શય્યામાં સુવાનાં કષ્ટો વેઠવાં સહેલાં છે.) પણ =જે ગળાના કેઈ આશા વિના જ નરે= કાનમાં પેસતા વર્ણમાવચનના =કાંટાઓને (કઠેર–ક ટુ-અપમાનજનક શબ્દોને) ડ =સહન કરે સત્ર તે નિરભિમાની–વિનીત આત્મા પુનો પૂજ્ય છે. (૩-૬)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
