________________
# આપવાનો આનંદ છે.) વિનોબાભાવેના ઘડતરમાં માતા રુક્ષ્મણીબાઈનો ફાળોમોટો છે. માતાના ' મોઘેરાવારસાનીવાત વાગોળતાં વાગોળતાંવિનોબા ગદ્ગદભાવે કહેતા, | “બચપણની વાત છે. ગામમાં અમારું એક ફણસનું ઝાડ હતું.
એનું પહેલું ફણસ ઊતરતું ત્યારે દરેક ઘરમાં બબ્બે પેશી મોકલવાનો બાનો નિયમ. બા અમારી મારફત ઘેર ઘેર પેશી મોકલતી. ૫૦-૬૦ ઘરનું નાનકડું ગામ હતું. દરેક ઘરે જઈને હું પેશીઓ પહોંચાડી આવતો.
ત્યારે હું માત્ર સાત વરસનો હતો. મને હજી પણ યાદ આવે છે કે પેશીઓ વહેંચતી વેળા મને કેટલો બધો આનંદ થતો હતો! એ અજબ પ્રકારનો આનંદ હતો.જાતે ખાવાના આનંદનો તો દરેકને અનુભવ હોય છે છે, જાનવરને પણ હોય છે. પરંતુ બીજાને ખવડાવવામાં કેવો આનંદ આવે છે એ અનુભવી જોવા જેવું છે. આપવાનો આ આનંદ, ખવડાવીને ખાવાના સંસ્કાર હું બા પાસેથી પામ્યો છું. ભૂદાનનું મૂળ એમાં જ છે.” *
બાળવયે વિનોબાને “આપવાનું અમૃત” માતા પાસેથી મળ્યું હતું. મોટા થયા પછી અમૃતનો એ કુંભ એમણે જગત સામે ધરી દીધો!
ફૂલનાં આંસુ | કરમાતાં કરમાતાં રડી રહેલાં ફૂલને કોઈક માનવે પૂછ્યું, ૪ “સોહામણા ફૂલ, વિદાય વેળાએ રડે છે શા માટે ?”
ફૂલે જવાબ આપ્યો, “ભાઈ! દેવના મસ્તકે ચડવાનું તો મને સૌભાગ્ય ન મળ્યું, તેમ કોઈને ઉપયોગી બનવાની તક પણ મને ના મળી. આ રીતે કોઈના ઉપયોગમાં આવ્યા વગર મારે કરમાઈ જવું પડે છે એટલે મારું હૈયું ભરાઈ આવ્યું અને આંખમાં આંસુ આવી ગયા!”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
