________________
જણા
સવારનો સમય હતો.
નગરના પાદરે એક વટવૃક્ષની નીચે બેસીને કોઈક ફકીર કેટલાક ગરીબ લોકોને તાંબાના સિક્કાઓ આપી રહ્યો હતો.
આવા તાંબાના સિક્કાઓ ગરીબ લોકોના હાથમાં આવતાં તેમના
|આનંદનો કોઈ પાર નહોતો.
ફકીર આમ ગરીબ લોકોને તાંબાના સિક્કાઓ વહેંચી રહ્યો હતો એવામાં તે માર્ગ પર નગરનો રાજા કશાક કામવશાત્ ત્યાંથી પસાર થયો. રાજાને જોતાં જ ફકીર પોતાની જગાએથી ઊભો થયો અને દોડીને રાજા પાસે પહોંચીને રાજાના હાથમાં તાંબાના કેટલાક સિક્કાઓ મૂક્યા. આ જોઈ રાજા બોલ્યો, ‘‘સાંઈબાબા, તમે ભૂલથી મને આ સિક્કાઓ • આપી બેઠા છો!’’
‘કેમ?’
‘હું કંઈ ગરીબ નથી. હું તો રાજા છું.’
“મને એ ખબર છે કે તમે રાજા છો! છતાં ગરીબ છો એટલે મારે તમને તાંબાના સિક્કાઓ આપવા જ જોઈએ.’
આવી વિરોધાભાસી વાણી સાંભળી રાજાએ ફકીરને કહ્યું, “હું રાજા છું, મારી પાસે મોટું રાજ્ય છે. મારા ઐશ્વર્યનો કોઈ પાર નથી. । મારી પાસે અપાર સંપત્તિ છે. છતાં તમે મને ગરીબ શા માટે ગણો છો ?’’
tr
ફકીર બોલ્યો, “તારી પાસે મોટું રાજ્ય અને અપાર સંપત્તિ હોવા છતાં તું વધુ રાજય અને સંપત્તિ મેળવવા માટે બીજા રાજ્યો પર આક્રમણ કરે છે. અનેક નિર્દોષ માણસોના લોહી રેડે છે. તને તારી પાસે છે એટલાથી
Jain Education International
• ૩૭.
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
