________________
સગક અભિસા
નૂતનવર્ષના નવલા પ્રભાતે મંગલમયતાની પ્રાર્થના સાથે નૂતન વર્ષાભિનંદન.
માનવી સુખની શોધ બહાર કરી રહ્યો છે. જગતના પદાર્થોમાંથી સુખ મળશે એમ મિથ્યા કલ્પનાથી બહારના સંયોગોનું પરિવર્તન કર્યા કરે છે. આધિ-વ્યાધિ-ઉપાધિમાંથી મુક્ત થવા બાહ્ય સામગ્રી એકઠી કરે છે તેમજ સુખની ભ્રાન્તિમાં જીવે છે અને ઈશ્વરદર્શનની અભિપ્સા રાખે છે. આ અભિખાછીપમાં ચાંદીની ભ્રાંતિ સમાન છે. આવી દશામાં જીવતી એક વ્યક્તિ ઈશ્વરદર્શનની અભિપ્સા સેવે છે. નગરથી દૂર આશ્રમસ્થિત સંત પાસે જાય છે અને કહે છે, “ગુરુદેવ! મારે ઈશ્વરદર્શન કરવા છે. | આપના સાનિધ્યમાં મને ઈશ્વરદર્શન કરાવો.”સંતપુરુષ મૌન સેવે છે. તે
વ્યક્તિને આશ્રમનું પ્રાંગણ સાફ કરવાનું કહે છે. તે આશ્રમનું પ્રાંગણે સાફ કરે છે. પછી વૃક્ષોને જળસિંચનનું કાર્ય સોપે છે. તે પણ તે કરે છે. તે વ્યક્તિને વિચાર આવે છે કે ઈશ્વરદર્શનમાં જપ-તપ-ધ્યાન વગેરે આવે, છતાં ગુરુજી આ અંગે કાંઈ કહેતા નથી!
સાયંકાલનો સમય આવી જાય છે ત્યારે સંત, પાસે વહેતી નદી - પાર્સે તે વ્યક્તિને લઈ જાય છે. સંત નદીમાં સ્નાન માટે પ્રવેશે છે. પેલી :
વ્યક્તિને પણ સ્નાનાર્થે બોલાવે છે. સંત નદીના પ્રવાહમાં સહેજ આગળ i જાય છે અને વ્યક્તિને પોતાની સમીપબોલાવે છે. પછી સંત તે વ્યક્તિના મુખને પકડી નદીના પ્રવાહમાં ડૂબાડી દે છે. પેલી વ્યક્તિનો શ્વાસ રૂંધાય છે અને પાણીની બહાર આવવા તલપાપડ થાય છે. તાલાવેલી બહાર નીકળવાની છે, પણ સંત થોડીવાર પાણીમાં જ મુખને ડૂબાડેલું રાખે છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
