________________
૪૪
ચારિત્ર્ય-સુવાસ
તો કાંઈ કહ્યું નહીં પરંતુ તેમના પુત્રે સઘળી વાતો કહી સંભળાવી. આ સાંભળી મહારાજા કહે, ‘દીવાનજી, આ કામ તમારે જાતે કરવાની શી જરૂર છે, રાજવૈદ્ય અને માણસોને જ મોકલી દો તો કેમ ?’
:
દીવાનજી કહે, ‘મહારાજ, મારો પુત્ર બીમાર હોત તો હું જાત કે નહીં ? આ પણ મારો પુત્ર જ છે એમ જાણીને જાઉં છું.’
મહારાજે વિશેષ રોકટોક ન કરી અને દીવાનજી પોતાની જાતે જ સેવા કરવાનું આ કામ કરવા માટે ચાલી નીકળ્યા ! ધન્ય દયાવતાર અને ધન્ય તેમનું પ્રજાવાત્સલ્ય !!
જ્યાં પ્રજા પ્રત્યે રાજ્યકર્તાઓનો આવો પ્રેમ હોય ત્યાં રાજા માટે પ્રજા પોતાના પ્રાણ પાથરે તેમાં શું નવાઈ ?
૪૦
છાડો ખોદે તે પડે
ઈ.સ. ૧૯૫૦માં બનેલી આ વાત છે. મધ્યપ્રદેશના પન્ના જિલ્લામાં એક નાનું ગામ. એક ખેડૂત પોતાની ભેંસ વેચીને ઘેર પાછો ફરતો હતો પરંતુ મોડું થવાથી રસ્તામાં રાતવાસો કરવા એક ઠાકુરને ત્યાં રોકાયો.
વાતચીત દરમ્યાન ઠકુરને ખબર પડી ગઈ કે ભેંસને વેચ્યાની રૂ. ૭૦૦ની રકમ આ માણસ પાસે છે. તેની દાનત બગડી અને તેણે પોતાના નોકરને ખાનગીમાં બોલાવીને બીજે દિવસે સવારે તે ખેડૂતને ગોળી મારી તેના પૈસા લઈ લેવા, તેવો હુકમ કર્યો. વહેલી પરોઢે નોકર બંદૂક લઈને ખેતરમાં જઈને સંતાઈ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
