________________
ચારિત્ર્ય-સુવાસ
૨૩
રાનડે એક પ્રસિદ્ધ વ્યકિત થઈ ગઈ.
એક દિવસ તેમનાં ધર્મપત્ની રમાબાઈએ આફસ કેરી સુધારીને તેમને ખાવા આપી. બે-ત્રણ ચીરીઓ ખાઈને તેમણે કહ્યું કે બાકી ઘરના અન્ય સભ્યોને અને નોકરોને આપજો, કેરી ખૂબ સ્વાદિષ્ટ છે.
રમાબાઈ : કેરી સ્વાદિષ્ટ છે તો વધારે ખાવી જોઈએ. બે-ત્રણ ચીરી ખાઈને કેમ અટકી ગયા ? શું તબિયત સારી નથી ?
રાનડેજી : જે વસ્તુ સ્વાદિષ્ટ લાગે તે વધારે લેવી નહીં. જીભને ઉત્તેજના મળવાથી આપણે તેના ગુલામ થવું પડે.
રમાબાઈ : તમારી આવી અટપટી વાતમાં મને સમજ પડતી નથી.
રાનડજી : સાંભળ, એક વાત કહું. હું જ્યારે મુંબઈમાં વિદ્યાર્થી તરીકે હૉસ્ટેલમાં ભણતો ત્યારે પડોશમાં એક બહેન રહેતી. તે સંપન્ન ઘરની હોવાથી તેને ત્રણ-ચાર શાક દરરોજ ખાવાની ટેવ પડી ગયેલી. સમય બદલાતાં તે બહેનની સ્થિતિ સામાન્ય થઈ ગઈ અને એક શાક લાવવું પણ તેને ભારે પડી ગયું. આવા સમયે, જમતી વખતે તે હંમેશાં દુ:ખી રહેતી અને અનેક શાકનો સ્વાદ લેવાની ટેવ પડી ગઈ હતી, તેને યાદ કરીને વ્યાકુળતા અનુભવતી હતી. જ્યારે મેં આ જોયું ત્યારથી નક્કી કર્યું કે બહુ સ્વાદિષ્ટ હોય તે વસ્તુ વધારે પ્રમાણમાં કે વારંવાર ખાવી નહીં. જો આમ નહીં કરીએ તો જીભના ગુલામ થવાથી દુઃખી થવાનો વખત આવશે.
રમાબાઈ, સ્વામીની વાત સાંભળી પ્રસન્નતાથી તે વિચાર સાથે સહમત થઈ પોતાના કામમાં લાગી ગયાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
