________________
૪૮ •
સમરે પલપલ સવત નામ
પરબલસિંહ પણ જમાનાનો ખાધેલ હતો. તેણે હસતા મોંએ વાત છેડીઃ કુમારશ્રી! મેં આપને ઘણી તકલીફ પહોંચાડી છે તે બદલ પ્રથમ તો ક્ષમા યાચી લઉં છું. પણ મેં બહુ હેતુપૂર્વક આ કારસ્તાન રચ્યું હતું તે પણ આપે સાંભળવું પડશે.
અમે રહ્યા જંગલના ડુંગરાળ પ્રદેશના વાસી. આપના જેવા મોટા પુરુષો અમારા આવા વેરાન પ્રદેશમાં કદી પગલાં ન જ પાડે તે હકીકત છે. અને તો આપના ગુણોની રાગી એવા અમને લોકોને આપનાં દર્શન કયારે સાંપડવાનાં?
એટલે મેં નક્કી કર્યું કે કાંઈક એવું કરું કે આપે અહીં સુધી આવવું જ પડે, ને તો આ પ્રદેશની વસ્તીને આપના દર્શનનો લાભ થાય.
મહારાજ કુમાર! આટલા જ માત્ર આશયથી મેં આ બળવાનું તોફાન ઊભું કર્યું છે. બળવો કર્યો તો આપની સેના આવી. સેનાને રંધી તો આપ આવ્યા. અને આપ આવ્યા એટલે અમારા મનોરથ બધા જ સિદ્ધ થયા છે. હવે આપને જે ઠીક લાગે તે આપ કરી શકો છો. શિક્ષા કરવી હોય તો પણ કરી શકો છો. પણ તે પહેલાં એકવાર આપે મારા નગરમાં પદાર્પણ તો કરવું જ પડશે.
પરબલસિંહની અત્યંત ચતુરાઈભરેલી રજૂઆતથી કુમાર સહિત બધા ખુશખુશાલ થઈ ગયા. કુમારે પણ તેની પ્રાર્થના સ્વીકારી, અને ઉત્સવના ઉલ્લાસમય વાતાવરણ વચ્ચે કુમાર સિંહપુરમાં પ્રવેશ કર્યો. - સિંહ-રાજાએ પણ પોતાનો સઘળો ભંડાર, કીમતી પદાર્થો અને પોતાનું રાજ્ય સુદ્ધાં કુમારના ચરણોમાં ભેટરૂપે ધરી દીધું.
કુમારે તેમાંથી પ્રતીકાત્મક ભેટ સ્વીકારીને બાકીનું બધું જ તેને પાછું વાળ્યું.
આમ વેરની જીત તે પ્રેમની જીતમાં પરિણમી ગઈ.
આ આખુંયે ઘટનાચક્ર રાજકેદી બનેલા ખસ-રાજાએ જ્યારે |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
