________________
-૨૨૦ ૪
સમરું પલપલ વત નામ
3
જી
અમારા
અને પછી અમારી છાવણીમાંથી થોડીક રાવટીઓ મંગાવી | લઈએ, તે અહીં બંધાવી રાત પણ અહીં જ ગાળીશું.
દૂષલે અહીં વાંધો લીધો. તેણે કહ્યું કે ભોજન તો અમારા રાજભવનમાં જ આઠે દિવસ આપ લેશો, પણ તેની સાથે રહેવાનું પણ આપે ત્યાં જ છે. રાવટી તાણીને રહેવાની વાતમાં હું સંમત નથી.
શ્રીવમેં તેની ભાવનાને વિના દલીલ સ્વીકારી, પોતે બીજાં ચૈત્યો પ્રતિ ચાલ્યો. દરેક ચૈત્યમાં પૂજા, વિલેપન, અંગરચના, બલિવિધાન, આરતી, દેવવંદન ઇત્યાદિ વિધિ આચરતો આચરતો બધું પત્યા પછી રાજભવન તરફ વળ્યો, ત્યારે ઉપાશ્રયમાં બિરાજતા મુનિવર્યોને તેણે વિનયપૂર્વક આહાર માટે પધારવાની વિનંતિ કરી, અને તે પછી શ્રાવકોને પણ પોતાને સાધર્મિક ભક્તિનો લાભ આપવા પ્રાર્થના કરી. સાધુભંગવતોએ વર્તમાન જોગ' કહીને જવાબ વાળ્યો. શ્રાવકોએ હસીને કહ્યું કે “કુમારશ્રી! આપે આ અઠ્ઠાઈ મહોત્સવ ગોઠવીને અમને ઓછો લાભ આપ્યો છે તે હજી ભોજનની વાત કરો છો?' પણ કુમાર શેનો માને? તેણે હઠપૂર્વક શ્રાવકોને હા ભણાવી ત્યારે જ જંપ્યો.
રાજભવન પર પહોંચીને સૌપ્રથમ તેણે સુપાત્રદાનની ગોઠવણ કરાવી. સમય થતાં જ સાધુવર્ગ પધાર્યો, એટલે કુમારે વસંતશ્રીને કહ્યું કે “જો, તારા પુણ્યથી આ શ્રમણ અને શ્રમણી ભગવંતો આપણે
ત્યાં આહાર ગ્રહણ માટે પધાર્યા છે. એમને આહાર આપવો એ મહાન પુણ્યનું કામ છે. તું જા, ને યથેચ્છ આહારદાન કર. - કુમારની સૂચના થતાં જ વસંતશ્રી ઊઠી. રસોઈઘરમાં ગઈ. અને મુનિજનોને ઉચિત આહાર પ્રતિલાલવા માંડી. મુનિજનો પણ પોતાની મર્યાદાને અનુરૂપ નિર્દોષ અને કથ્ય આહાર લેવા માંડ્યા; તે પણ તદ્દન અલ્પ પ્રમાણમાં જ. વસંતશ્રી સહજ આગ્રહ કરતી રહી, મુનિઓ તેને નકારતા રહ્યા, ને વસંતશ્રીના મનમાં આશ્ચર્યનો ભાવ ફેલાતો જ ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
