________________
વજ્રકુંડલ
૧૨૫
અંદર મહારાજ પાસે પહોંચ્યો, ને તેમને પટાવવાનો એક ધરખમ પ્રયાસ શરૂ કર્યો. મેં કહ્યુંઃ મહારાજ! હું જરા કામસર બહાર નીકળ્યો હતો, ત્યાં જ દેવી કામતિની દાસી મને સામી મળી. તેણે મને કહ્યું કે દેવીએ કહેવડાવ્યું છે કે મહારાજને કહો કે તેમણે મને કામદેવને શોધી લાવવાની આજ્ઞા કરી છે, પણ કામદેવ તો આઘે ગયો છે તેને ત્યાં બોલાવવા જવામાં ને પાછા આવવામાં ઘણી બધી વાર થાય તેમ છે. અને મારી તકલીફ એ છે કે હું આટલો બધો સમય ભૂખી રહેવા અશક્ત છું; મારે જમવું જ પડે; ને પછી જ ભાઈને બોલાવવા જવાય. પણ જમવામાંય એક મોટી તકલીફ છે કે રાજાજી ન જમે ત્યાં સુધી મારાથી જમી શકાય પણ નહિ. હવે જો કામદેવને બોલાવવા બીજું કોઈ જાય, તો તો તે આવશે જ નહિ, અને બીજા કોઈને તે ક્યાં ગયો છે તે સ્થાનની જાણ પણ નથી; એટલે મારે જ ત્યાં જવું પડે.
એટલે મારી વિનંતિ એટલી જ છે કે જો કામદેવને બોલાવવો જ હોય, તો પહેલાં રાજાજીને ભોજન કરવું પડે. તેઓ જમે પછી જ હું મીશ, ને પછી હું ભાઈને તેડવા નીકળી શકીશ.
મહારાજ! દેવીનું આ કહેણ આવ્યું છે.આપ તેના પર ધ્યાન આપોને ભોજન માટે સંમત થાવ તો બધું કાર્ય પાર પડી જાય તેમ છે. પધારો જમવા.
કોણ જાણે શું થયું, પણ મારાં પાસાં પોબાર પડી ગયાં, ને તેમણે જમવાનું સ્વીકારી લીધું. નિરાંતે જમ્યા. એ વાત મેં આપને પહોંચાડી, તેથી આપ પણ જમ્યાં, આમ વાત છે, દેવી!
હવે મારી આપને એક વધુ વિનંતિ એવી છે કે આપે હજી બે ત્રણ દિવસ રાજાજી પાસે આવવાનો આગ્રહ ન રાખવો. હું એક જ વાત ચલાવીશ કે આપ કામદેવને તેડવા ગયાં છો, ને હજી પાછા ફર્યાં નથી; આજકાલમાં આવી જવાં જ જોઈએ.
Jain Education International
આમ કરવાથી રાજાનું મન જરા થાળે પડશે, ને તેઓ ભોજન વગેરેનો નિષેધ નહિ કરે, અને બેચાર દહાડા આમ ચાલશે તો પછી તો દહાડા જ દુઃખનું ઓસડ બની જશે; રાજા ધીમેધીમે સ્વસ્થ
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
