________________
વડલ
૧૨૩
જે થવું હોય તે ભલે થતું; પણ રાજાજીને મૂકીને હું જમી નહિ જ શકું.
જિનમિત્ર પહોંચ્યો રાજા પાસે, વીનવ્યા કે દેવ! તમે હવે થોડોક આહાર લઈ લ્યો.
રાજા શૂન્યમનસ્ક બેઠો હતો, તે કહેઃકામદેવ આવે એટલે જમી લઉં. એ હજી કેમ દેખાતો નથી? તું એને ઝટ બોલાવ ને? - જિનમિત્રે વખત વરત્યો ને ગડું ચલાવ્યું:મહારાજ! તેને ક્યારનોયે કહી આવ્યો, પણ તે કહે છે કે મારે નથી જમવું આજે; તમે બધાં જમી લ્યો ને! દેવ! એ પછી જ તમને કહેવા આવ્યો
રાજા તરત કામરતિ સામે ફરીને બોલ્યો:દેવી! તમે જ જાવ ને કામદેવને શું થયું છે, તે પૂછો તો ખરા. તે કેમ રીસાયો હશે? જે કારણ હશે તેનું આપણે યોગ્ય કરીશું, પણ તેને મનાવો, ને જમવા બોલાવી લાવો પછી આપણે સાથે જમીએ. - રાણી સ્તબ્ધ હતી. રાજાની વિકળ મનોદશા જોઈને તે હચમચી ઊઠી. તે ન હલી, ન ઊઠી. ભાવશૂન્ય ચહેરે રાજાની સામે માત્ર જોઈ જ રહી.
રાજા અકળાયો. તેણે કામરતિને કાંડું પકડીને ઊભી કરી જા, ઝટ કામદેવને બોલાવી લાવ; આમ બેઠી શું રહી છો?
રાજાની વારંવાર રઢથી છેવટે રાણીએ વિચાર્યું કે આ કહે છે, તો જવાનો ને બોલાવી લાવવાનો દેખાવ તો કરું. તો એટલી વાર તો આમને શાતા વળશે.
એ ઊભી થઈ, ને પોતાના કક્ષમાં ચાલી ગઈ. એ ગઈ કે તરત જ રાજા ઊભો થઈને પોતાના ખંડમાં પ્રવેશ્યો.
બધા સેવક ને સેવિકાઓને તથા પરિવારને દૂરથી જ ઈશારો કરીને તેણે રવાના કરી દીધાં. એક માત્ર જિનમિત્રને પોતાની સાથે
લીધો
અંદર ગયા પછી તેણે ખાતરી કરી લીધી કે કોઈ ત્રીજી વ્યક્તિ 1 છે તો નહિ? કે વાત સાંભળે તેમ તો નથી?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
